Spiri wiri

Vroegâh was de term ‘spiritualiteit’ exclusief voorbehouden aan de kerk. Spiritueel, dat waren geestelijken, meestal christelijk, katholiek zelfs. Spiritualiteit was de ongrijpbare symboliek van priestergewaden, Latijnse geheimtaal, gezang in kathedralen. Het mystieke gebeuren binnen kloostermuren, waar monniken hun leven wijdden aan God, aan het hogere. Voor het normale klootjesvolk on(be)grijpbaar en onbereikbaar. Iets met (geestelijke) status.
Die tijd zijn we allang voorbij. Spiritualiteit is binnen handbereik gekomen van iedereen die daarvoor open staat. Spiritualiteit heeft dan ook een hele andere betekenis en lading gekregen. Er zijn spirituele beurzen, waar zich vooral veel Oosterse geneeswijzen, meditatie, yoga, geneeskrachtige stenen, astrologie en paranormale behandelingen tonen. Er zijn duizend-en-een zelfbenoemd spiritueel therapeuten (officieel behorend tot de complementaire geneeskunde), van craniosacraal en reiki tot biodynamische behandelingen, werkend met aura’s, chakra’s, bloesemremedies, klankschalen en noem-maar-op. Gelukkig ook steeds meer algemeen geaccepteerd, in plaats van als spiri-wiri geitenwollen sokken hobby bestempeld te worden. Mindfulness, nog niet eens zo lang geleden als zweverig aangeduid, is zelfs een ‘evidence based interventie’ in de reguliere zorg. Jawel.
Het woord ‘spiritualiteit’ – afgeleid van het Latijnse (sorry) woord ‘spiritus’, geest – heeft dus te maken met zaken ‘die de geest betreffen’. Een bewustzijn in relatie tot een hogere werkelijkheid. Een bewustwordingsproces; bevrediging van een zingevingsbehoefte. Net als bij religie eigenlijk. Waar de kerk aan macht en invloed heeft ingeboet, zijn alternatieven in de plaats gekomen. Mensen blijven nou eenmaal behoefte houden aan antwoorden op levensvraagstukken, aan zingeving. Het antwoord op de vraag ‘Waartoe zijn wij op aard’ dat men vroeger uit katechismusboekjes opdreunde, wordt nu elders gezocht. Gelukkig maar, mensen denken zelf na. Oké, of doen daar op z’n minst een poging toe.
Tegenwoordig mag iedereen dus zelf bepalen wat hij onder spiritualiteit verstaat en hoe ie daar invulling aan geeft. Je mag je eigen, unieke pad bewandelen. Om te helen, te worden wie je werkelijk bent. Jezelf en het leven te omarmen, met alle fijne en minder fijne kanten. Wat mij betreft is de gemene deler van spiritualiteit ‘zelfontwikkeling’, ‘zingeving’ en ‘heling’. Stuk voor stuk termen om een volgende keer op te broeden. Halleluja, wat leven we toch in een interessante tijd.