Niet medisch objectiveerbaar

Pijnklachten die zelfs het werken belemmeren, niet meetbaar, en dus niet medisch objectiveerbaar. En volgens de wet kom je daarmee niet in aanmerking voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. De pijn is echt, maar de financiële compensatie een illusie.

Een kind met autisme vraag om extra aandacht, ook wel zorg-intensief genoemd. Maar hoe zorg-intensief is het kind eigenlijk? Volgens de ouders scoort het kind een 5. Volgens de uitvoeringsinstantie een 2. Jammer dat dit scoringssysteem meer op een toelatingsexamen lijkt dan op een aanvraag voor (extra) toeslag om hardwerkende ouders te compenseren.

Een dronken smoel is medisch objectiveerbaar. En iemand die strak staat van de coke of hard gaat op xtc en speed, heeft ongetwijfeld een bloedbeeld dat te linken is aan medisch objectiveerbare waarden. Een danwel door drugs geïnduceerde psychische aandoening of afwijking, vastgesteld door een specialist is medisch objectiveerbaar.

Het puntensysteem waar instanties mee werken blijkt er opvallend genoeg voor te zorgen dat het aantal uitgegeven toeslagen en uitkeringen vermindert. Leuke cijfers om aan de verantwoordelijke minister te overleggen. Misschien ligt er voor een hoog geplaatste ambtenaar wel een promotie in het verschiet. Komt er toch nog iets positiefs uit dit verhaal dat over de rug van duizenden rooskleurig geschetst wordt.

Ouders worden wanhopig, pijnlijders krankzinnig. Alternatieven om de financiële situatie te verbeteren of de zogenaamde realiteit ontvluchten leiden al gauw tot louche praktijken, alcohol en/of drugsgebruik. En als de ouder van het onvoldoende scorende zorg-intensieve kind ‘getroffen’ wordt door een burn-out is er sprake van een medische diagnose en, volgens de wetgeving, sprake van medische objectiveerbare klachten. Dat niet zo zorg-intensieve kind kan gewoon bij oma en opa. Hè, lekker mantelzorgen voor het kleinkind. Blijven de oudjes ook maatschappelijk betrokken. Hopen dat dementie op afstand blijft, anders wordt het kind alsnog vergeten.

Om iets te veranderen met zijn allen naar Den Haag zou ik zeggen, in de file achter de boeren, zorgverleners en leraren aan. Oh, maar dan niet na een paar demonstraties voor een camera gaan klagen dat het nu wel eens klaar moet zijn en dat de ‘werkende’ mens weer in de file staat. Voor je het weet heb je zelf de diagnose burn-out en zou je maar wat graag willen dat het beoordelingssysteem op de schop was gegaan voordat jijzelf in het rad van dwalende medische hulpverlening terechtkwam.