Namasté

Onze gewoontegetrouwe begroeting van een hand geven, vaak gepaard met drie zoenen, is niet meer. En ik zal eerlijk zijn; ik vind het niet erg. Sjonge, wat kon ik inwendig balen als ik op een verjaardagsfeestje kwam en dan doodleuk “even” een mannetje of tien moest begroeten. Je bleef maar zoenen en ik hou er gewoon niet van, dat gekus. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op zoenen, maar dan wel privé en met één speciaal iemand. Al die luchtzoenen vond en vind ik oppervlakkig, overbodig en tijdrovend.

Nu het handen schudden niet meer mag en het zoenen natuurlijk helemaal uit den boze is, wil ik u graag wat uitleggen over wat ik de mooiste groet ter wereld vind: Namasté, de handen tegen elkaar voor de borst. Afgezien van het feit dat ik de betekenis ervan prachtig vind, is er nog een groot bijkomstig voordeel in dezen; je raakt elkaar niet aan. Dit gebeurt bij het “ellebogen” of “voet-tikken” nog wel, hetgeen me eigenlijk helemaal niet wenselijk lijkt. Temeer omdat je precies daar in de buurt, namelijk IN je elleboog, lekker zit te hoesten en proesten. Ik ben in ieder geval blij dat ik eindelijk de mooie Namasté-groet kan brengen.

Deze groet vindt zijn oorsprong in het Sanskriet en Nam betekent buigen… ik buig voor jou. Het is een gebaar om diep respect te tonen aan de ander en te begroeten. Vaak wordt hierbij, vanuit eerbied, een lichte buiging met het hoofd gemaakt maar dat hoeft niet. Daarbij kun je dan Namasté zeggen maar enkel het gebaar is ook voldoende. De achterliggende betekenis luidt: ‘Het licht in mij groet het licht in jou / de ziel in mij groet de ziel in jou’. Ik vind dit een prachtige gedachte die zoveel dieper gaat dan ons Hollandse “hoi” en even de hand schudden.
Dus nu we dan toch elkaar op een andere manier moeten begroeten hoop ik dat meer mensen voor dit mooie, integere gebaar zullen kiezen.

Een leuk verhaaltje:
Bij het taalcafé, waar ik als vrijwilligster werkte, ontmoette ik een jonge, hoogopgeleide Marrokkaanse vrouw waarmee het direct goed klikte. Ik herinner me niet hoe het gesprek op dit onderwerp kwam maar ik vertelde haar dat ik de Namasté-groet de mooiste ter wereld vond. Zij kende deze ook en was het met me eens. Ze stelde voor om vanaf die dag elkaar op die manier te begroeten en zo kwam het dat zij, een Moslima, en ik, gelovig op mijn eigen wijze, elkaar voortaan de Namasté-groet gaven.

Ik wens iedereen heel veel gezondheid en kracht toe, samen zullen we door deze moeilijke tijd komen.
‘Namasté!’