*Knuffel*

Knuffels. Je hebt ze in vele soorten en maten. Harig. Pluizig. Hard. Zacht. Losjes. Bescheiden. Stevig. Plettend. Van een kleine aanraking tot een allesomvattende. In het laatste geval wordt de lucht uit je longen geperst, maar krijg je er een warm liefdevol gevoel voor terug. Of heeft dat te maken met zuurstoftekort? Anyway, een knuffel is voor mij de ultieme uitingsvorm van liefde.
Ik ben dan ook een echt knuffeldier. En knuffel er graag op los. Zo knuffel ik geregeld met mijn kat. Dan leg ik mijn hoofd op zijn tere, ietwat zwaarlijvige lichaampje en fluister zachtjes lieve woordjes in zijn oor. Het record ligt op 2 minuten. Dan kruipt beestlief subtiel onder mijn zware hoofd vandaan en plof ik op de bank. Weer terug in de realiteit. Ook knuffel ik graag met mijn dochters tijdens tv-momentjes in de avond. Zij aan zij voor de tv. Relaxed. Geen woorden nodig. Ik geniet er nog maar van nu het nog kan. De puberteit doet immers zijn intrede.
De allerfijnste knuffels zijn echter van een ander kaliber. Dat zijn de knuffels die alle lucht uit mijn longen persen. Waarbij ik word vastgehouden alsof ik nooit meer losgelaten word. Waarbij ik kleine kusjes op mijn voorhoofd krijg. Waarbij ik mijn hoofd in de klotsende oksel van de knuffelpartner kan parkeren. En mijn rug zachtjes gestreeld wordt. Dan voel ik me uitermate geliefd, veilig, geborgen en gedragen. Daarna kan ik de wereld aan.
En dat zijn de knuffels die er toe doen. De knuffels die een mensenleven kunnen maken, of juist kunnen breken wanneer er een gebrek aan is. Ik vind dat ieder mens een flinke dosis knuffels verdient in zijn leven. Ik durf zelfs te stellen dat ieder mens dit soort knuffels broodnodig heeft. En zeker in tijden van crisis. Het is niet voor niets dat mensen die te maken hebben met eenzaamheid daadwerkelijk huidhonger ervaren. Als mensen zijn we nu eenmaal gemaakt om te knuffelen.
Maar nu, in deze Corona-tijd, is dat wel iets dat me zorgen baart. We worden alsmaar opgeroepen lichamelijke afstand te bewaren om verdere besmetting te voorkomen. Daarmee verdwijnt er een hoop geknuffel, warmte, verbinding en geborgenheid. En dat is goed wat het virus betreft, maar ik hoop van harte dat dit niet de trend gaat zetten naar een nieuwe vorm van met elkaar omgaan als de crisis voorbij is: afstandelijk zonder lichamelijke aanrakingen. Want er gaat niets boven een echte, verbindende knuffel. En voor nu: een dikke vette digitale dan maar voor ieder die het kan gebruiken!