Ik hoop dat je in de zon mag zitten

Na twee grijze maanden is de zon eindelijk doorgebroken. Snel, een terrasje pakken en de iets te koud geserveerde rosé opentrekken!

En nu? Nu lijkt het of al onze steeds groter wordende wensen en verlangens buiten bereik liggen, achter een deur welke niet geopend mag worden. Die verjaardag die niet gevierd zal worden, het feestje waarvoor iedereen nu afgezegd zal worden en die vakantie waar jullie zo naar uitkeken…

Nu we niks anders kunnen dan met onszelf zijn, komen we er, vroeg of laat, achter dat we het liefste altijd alles willen ontvluchten of vieren. Nu, in de tijd van grote onzekerheden, kunnen we eens echt stil staan om te kijken naar wat we allemaal al hebben. En daarmee ook verliezen…

In de zon, uit de wind, 11 graden zit ik met een theetje.

Quarantaine, wie heeft er nu tijd voor?