Hoe relatief is geld?

Sinds ik voor het eerst op mijzelf woon is geld natuurlijk prioriteit nummer een. Je leert de waarde van geld het beste als je er alleen voor staat.
De batterij van mijn IPhone begint het te begeven na drie jaar. Ik kan misschien net een halve dag door brengen en dan moet ik met spoed aan de lader, anders krijg ik FOMO. Lees: dikke stress. Ik moest dus van mezelf op zoek naar een nieuwe telefoon. Wel een Iphone, dat ben ik gewend. Een nieuwe Iphone kost met gemak duizend euro. Ik zag het als noodzakelijk, dus ik dacht niet te lang en bestelde de telefoon. Niet heel veel later viel er ook een envelop op mijn deurmat met een factuur voor het lesgeld. Ook rond hetzelfde bedrag. Ik kon wel schreeuwen van ellende. Lesgeld is niet niks. Maar hoezo noem ik lesgeld; duur? Maar de kosten van een telefoon; noodzakelijk? En zo ook, waarom vind ik €60 voor gezonde voeding te veel geld, maar €60 aan lunch met vrienden noodzakelijk? Hoezo is €200 voor een vliegticket een bedrag wat je echt nu even niet kwijt kan, maar €200 aan kleding in de sale een koopje? Of €30 voor een rondje in de kroeg, prima te doen. Maar €30 aan boodschappen net te veel voor deze week. Hoe relatief is geld. En hoe kan je voor een bepaalde aankoop het geld er niet voor over hebben en voor een andere aankoop wel? Ik heb geen bloemen in huis, want dat vind ik zonde van het geld, maar voor het bedrag van een bos bloemen, koop ik liever een tijdschrift of een dure shampoo. Nibud zegt dat bijna 6,5 miljoen mensen achteraf wel eens spijt hebben van aankopen. 3,5 miljoen mensen kopen dingen waar ze eigenlijk helemaal geen geld voor hebben. Waarom doen we dit eigenlijk? Koop jij wel eens iets waar je geen geld voor hebt?