Heel nobel van je

Beste knappe man in de sportschool,

Als single vrouw van bijna 30 wil ik er goed uit zien. Bloedfanatiek ga ik dus op dinsdagmiddag naar de sportschool. Dan is het lekker rustig, want geen zwetende, kreunende spierbundels om mij heen en geen eeuwige wachtrij voor dat ene apparaat. Heerlijk.

Ik rijd met mijn auto de parkeergarage binnen onder de sportschool. Met de auto naar de sportschool kan echt niet, nee. Maar het regende en ik moest nog boodschappen doen. Jij, knappe man in de sportschool, kwam ook met de auto. Die ene blik die wij daar uitwisselden deed mij al blozen. Maar ik, sterke en onafhankelijke vrouw, liep snel naar de ingang van de sportschool.

Ik al zo’n vijf minuten begonnen met mijn warming-up op de crosstrainer. Ik weet niet wat jij allemaal doet in de kleedkamer, mijn ongeduldige hart leek uren te moeten wachten. Van alle crosstrainers die de sportschool kent, moest je precies die naast mij kiezen. Ik was zó afgeleid en onder de indruk van jouw sportieve uiterlijk dat ik moeite moest doen om een giechel te bedwingen.

De crosstrainer is echt niet de beste plek om een leuke man te ontmoeten. Met mijn hartslag op 180, mijn hoofd zo rood als een aardbei en de zweetdruppels op mijn voorhoofd. Ik durfde niet links te kijken waar jij je stond uit te sloven. Oké, ik ben een sterke vrouw die zich niet zo snel laat afleiden, ik heb alles onder controle. Ondertussen kon ik alleen maar strak voor mij uitkijken en hopen dat je niet teveel mijn kant op keek.

Mijn warming-up zat erop, dus tijd om de crosstrainer schoon te maken. In tijden van het coronavirus hangen er in de sportschool allemaal semi-agressieve teksten die nog harder dwingen de apparaten grondig te desinfecteren. Ik had de korte weg naar de tissue rol en desinfectiespray kunnen kiezen, maar dat was achter jou langs, dus ik nam de lange route. Uiteraard had ik alles onder controle, dacht ik.

Maar het duurde even voordat ik door had dat ik de verkeerde crosstrainer aan het schoonmaken was. Ik probeerde nog nonchalant op te schuiven, maar het was al te laat. Je had het door, moest keihard lachen en deed je oordopjes uit. Mijn hoofd werd nog roder van schaamte, ik ging nog meer zweten, maar ook ik moest keihard lachen. ‘Heel nobel van je’, hoor ik je zeggen, terwijl ik snel mijn spullen pak en wegloop.

Deze keer zakte ik echt door de grond, maar komende dinsdagmiddag ben ik gewoon in de sportschool, want ik laat mij niet kennen.