Gelukszoekers

Je herkent het vast wel bij jezelf of bij anderen: we willen zoveel mogelijk geld verdienen, presteren, op vakantie gaan en likes krijgen. We zijn als de dood voor een ‘saai’ en ‘gewoon’ leven zonder veel uitdagingen, sensatie en avontuur.

Ik wil niet de zoveelste columnist zijn die op de bovenstaande zaken afgeeft, maar waar zoek jij je geluk? Onderzoek van onder andere het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport wijst uit dat de prestatiecultuur die veelal heerst, flinke impact heeft op de huidige generatie Y en Z. Bij mijn leeftijdsgenoten merk ik dat deze cultuur alom omarmd is, maar tegelijkertijd proef ik vaak een honger naar rust en acceptatie.

Deze zogenaamde prestatiecultuur vergt van ons dat we continu ‘aan’ staan en we als het ware alle tegemoetkomende informatie als een soort spons in ons opnemen. Ik betrap mezelf erop dat ik als generatie-Z’er ook vaak meega in deze stroom. Zo ben ik afgelopen voorjaarsvakantie op wintersport geweest. Tot mijn spijt verloor ik op dag één mijn iPhone ergens op de piste in het prachtige Zwitserland. Weg al de mooie posts. Weg al het contact. En weg alle informatiestromen.

De eerste paar uur verging het me, naast het balende gevoel, prima. Zelfs ook de eerste twee dagen, maar daarna bekroop mij een onrustig gevoel. Ik schrok ervan wat het met me deed om een week zonder dat apparaatje door te brengen. Ik had last van heuse afkickverschijnselen.

Op de terugweg stapte ik met datzelfde onrustige gevoel de bus in om zo snel mogelijk in Nederland een nieuwe smartphone te kopen. Echter, het was geen gewone busreis. Bij het instappen begroette de buschauffeur iedereen hartelijk en gaf hij ieder een compliment. Veel van de passagiers waren verbaasd en gingen met een grijns op hun gezicht op zoek naar een plekje. Tijdens de busrit maakte de vrolijke bestuurder een paar grapjes, maar gaf ons bovenal het gevoel dat we welkom waren in zijn bus. Hij stelde het als zijn hoogste prioriteit om ons een fijne en veilige reis te bezorgen. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming wenste hij ons een prettige dag toe en keek hij iedereen vriendelijk aan.

Een geluksgevoel maakte zich van mij meester en opeens had ik niet zoveel haast meer om de beste deal van de Mediamarkt tegemoet te gaan. Ik keek de buschauffeur aan, gaf hem een hand, bedankte hem voor de reis en wenste hem evenzo een fijne dag toe. Een glimlach verscheen. Nadien besloot ik eerst maar naar huis te gaan en bij te praten met mijn huisgenoten, want die nieuwe telefoon die kwam later wel. De rust beviel me eigenlijk prima en die ringxiety kon de pot op. Mijn geluk – zo kwam ik achter – zit hem niet in mijn prestaties of in mezelf. Op het moment dat ik de buschauffeur zijn hand schudde, daalde het besef neer. Geluk maak ik niet zelf. Geluk ontstaat in interactie met de ander en ontvang je samen. Dat ik mijn smartphone moest verliezen om dat te realiseren…