Duidelijk en subtiel

Leerdynamiek 12 mrt 2020

Duidelijk en subtiel

Iemand in mijn netwerk is een paardencoach en wilde graag een introfilmpje voor haar website maken. Of er iemand in haar netwerk was die iets met paarden had en kon helpen.

Nou, dat kan ik wel!

Ze waarschuwde nog: een van de paarden kan wat onrustig en onstuimig zijn.
Die pakte ze eerst zelf, ik zag hoe zij haar aanpakte: mooi…dat verschilde niet met mijn aanpak. Toen pakte ik haar over. De eerste keer dat het paard bij mij een sprong en een schieter maakte schoot ik in de stress: ik kan dit niet!
Ik hield stand, het paard was er nog. De tweede keer wist ik wat er kwam. Er kwamen wat paarden in de verte voorbij gegaloppeerd. Voor mij altijd een snak-momentje: wil ik ook! Ze voelde dat aan en nam spontaan een vrolijke sprong. Ik heb daar vrolijk bij staan lachen. Deze snapte ik.

Later nam ze nog een stofbad, sprong vrolijk nog een keertje weg, ging rechtovereind staan en nam nog eens een schieter. Inmiddels hadden we genoeg vertrouwen in elkaar. Ik wist dat zij schoot uit overprikkeling en enthousiasme: meer is er niet aan de hand, zij wist dat ik rustig zou blijven. Na verloop van tijd was een kort handgebaar genoeg om de rust te bewaren en haar overal naartoe te sturen.

Ik kreeg terug van de coach, die inmiddels haar filmpje had gedaan: je bent heel duidelijk. Dat is fijn voor haar. Herken je het in je dagelijkse leven?
En daar daalde het in. Ik vind het heel moeilijk om duidelijk te zijn bij mensen die me dierbaar zijn. Ik ga dan zelf over m’n eigen grenzen heen. Die giftige pijltjes van vorige keer: dat waren signalen: ‘hallo…grens!’ die niet werden opgepikt: ik herkende ze zelf ook niet als grens. Toen ik die grens eenmaal duidelijk gaf, en dus wel opgepikt werd, was dat voor mij heel spannend… want… wat doet dat als je ineens écht je eigen grens aangeeft?

Van dit paard heb ik geleerd dat een paar keer duidelijk mijn grens aangeven ervoor zorgt dat er uiteindelijk rust en ontspanning komt. Daarna kan diezelfde grens heel subtiel gegeven worden. Met respect voor elkaars eigenheid.