De comeback van de peepshow!

Jakkes, Troost, maar welneejoh lees het maar. Er was een tijd waarin je peepshows had en mensen anderhalve meter van elkaar stonden door een luikje te kijken naar een schaars gekleed persoon. Een soort van striptease. Heel spannend. Daarna kregen we internet en gingen de peepshows over de kop. De geilneven en angsthazen hoefden het niet meer buitenhuis te zoeken. Als we te enthousiast waren kregen we een pornado aan Pop-Ups, waardoor je niet meer verder kon werken op je computer. En ook computervirussen die je moest tegenhouden.

Daarna gingen mensen Hyven, Flickren, Facebooken, Instagrammen, Selfies versturen, YouTuben of Vloggen en was de één de voyeur en de ander de exhibitionist. En zo kreeg de mens weer contact en aandacht van de ander. Men kreeg een kijkje in het leven, de keuken, wat men eet, wat men doet in de slaapkamer, de boeken die men leest, mensen die men bewondert en wat voor muziek de ander beluistert. Iedereen ging massaal delen zonder bij elkaar langs te gaan. Ook in de wachtkamers en het openbaar vervoer werd niet meer gepraat. Nee, men moest kattenfilmpjes delen, panda’s die heel traag eten en vele stupide dansjes. Men moest dit met de wereld delen via een elektronisch apparaat. Het echte ware leven deed er niet meer toe.

Ook vakantiekiekjes werden geen foto’s meer van gebouwen met spannende verhalen, gebergtes of monumenten, maar schaamteloze momenten waarop zij voor het memorabele gesteente stonden en het moment zelf wegviel achter hun brede duckface. Zelfs als de mens als publiek bij een concert was of theatervoorstelling zat dan gingen de mobieltjes omhoog, omdat ze er anders niet bij waren. Als een stel debielen toonden zij vreselijk slechte opnames van hun ware idool. Die niemand echter wilde zien, maar zij waren enthousiast, zij waren erbij.

En ineens werd dat allemaal weggeveegd. Ineens bewoog er een vreemde wind over de landen, waardoor er geen vakantiekiekjes meer waren en er geen publiek meer aanwezig mocht zijn bij talkshows, concerten, circussen, zelfs in de winkels werden luiken geplaatst om geen contact meer met elkaar te hebben. Artiesten, muzikanten, cabaretiers, schrijvers, kunstenaars gingen vanuit hun thuisbasis zonder publiek online de mensen teasen, troost en een boost geven. En de wereld keek toe door hun digitale luikjes. En zo had de lurker zijn eigen peepshow terug. Nooit eerder had de mens zo naar intimiteit, heftige knuffels en enerverende gesprekken verlangd. Of een bakkie bij de buren.