Coronacrisis in de week van de psychiatrie

Corona, het is me wat. Zat ik de eerste dagen nog in de stand: we kunnen dit allemaal aan. Het is maar een griepje. Het zal vast wel een beetje meevallen. Heb ik vandaag ineens een corona-breakdown. Bang. Bang voor wat dit virus aan kan richten. Maar ook bang voor de gevolgen van alle genomen maatregelen om het virus in te dammen. Bang om alles te verliezen wat ik met veel bloed, zweet en tranen heb opgebouwd. En naast de angst om dat te verliezen, ben ik bang dat mijn C-PTSS symptomen terug zullen keren door de corona-maatregelen, als social distancing, quarantaine of een lockdown.
Ik heb inmiddels aardig mijn weg gevonden in een leven zonder familie, maar mét mijn werk, het schrijven en tekenen, mijn vrienden, sporten, lezingen, mijn kids en de benodigde structuur. Daardoor kan ik het gemis aan familie en mijn C-PTSS-symptomen aardig de baas zijn. En daar ben ik trots op!
Ik besef vandaag echter dat er door de corona-maatregelen veel van mijn houvast weg gaat vallen de komende tijd. Met name in de weekenden dat de kinderen bij hun vader zijn. Vulde ik mijn tijd dan voor namelijk met wandelen, sporten, kopjes thee bij vrienden of een gezellig uitje hier en daar; dat gaat nu niet meer. En dat knijpt mijn strot even behoorlijk dicht. Want hoewel ik de noodzaak in zie van alle maatregelen en dat we ons als Nederlanders echt samen sterk moeten maken tegen het virus, hijgen de gevolgen van de huidige semi lockdown als een monster in mijn nek.
De media heeft het steeds over lichamelijk kwetsbaren en dat we deze mensen moeten beschermen. Maar ook mensen met een psychische kwetsbaarheid, zoals ik, zijn kwetsbaar als alle structuur en houvast wegvalt. Daarbij zullen juist voor deze groep ook de broodnodige APK-ondersteuningen en therapieën geen doorgang vinden of in een totaal andere vorm worden gegoten. Ik vind verdienen het dat er naar ze wordt omgekeken.
Ikzelf heb de kracht en moed bijeen geraapt om mijn lieftallige Met alle gevolgen van dien.
Ik heb persoonlijk de moed bijeengeraapt mijn vrienden te benaderen en met hen mijn angst te delen, zodat we samen tot verbinding en tijdelijke oplossingen kunnen komen. Maar er zijn genoeg mensen onder ons die dat niet kunnen. En daar vraag ik nu aandacht voor. Deze week is het de week van de psychiatrie. Laat de mensen met een psychische kwetsbaarheid in deze Coronacrisis niet in de kou staan!