Corona beleeft iedereen, zo beleven wij hem…

Goedemorgen mede thuiszitters,

Net als jullie, zitten wij, juffen/ meesters ook (met onze kinderen) thuis. Zo begon ik mijn Corona dagboek.

Maandagochtend begon ik deze rare zonnige week met mijn 2 kinderen op een recreatieplas. Heerlijk, als enige! Geen besmettingsangst, heerlijk wandelen, zandkastelen bouwen, een gracht vol water eromheen, ik voel me zelf weer een kind.

Terug in de realiteit haalde ik die middag op school huiswerk en moesten we toch maar aan het werk. Zucht

De rest van deze week begonnen we de dag om 8.30 met ontbijt en schoolwerk. Ik was verrast, wat een uitleg kreeg ik over de methodes en wat begonnen ze enthousiast!

Toch kwam vaak het verwijt, dat hun juf het wel snapte, anders deed en school veel leuker is dan mama.

Om mijn kinderen te leren wat ‘1,5m afstand houden’ inhield, moesten ze dit met de rolmaat aan mij laten zien. Liggend op de grond, zichzelf opmeten en ontdekken dat ze nog geen 1,5 m lang waren! Er paste nog wel een schrijfschrift tussen.. Hoeveel cm kwamen ze eigenlijk te kort? Rekenen ten top…

Als ik terug was van de winkel, verwende ik de kinderen met verse sap, een afbakbroodje en knakworsten. Je wilt er toch de sfeer inhouden. Ondertussen niet verteld dat mama het best spannend vond omdat er toch mensen dicht langs je lopen en je soms aanstoten. Zoiets gewoons, maar nu?

Ik kreeg kriebels in mijn buik, van Skype gesprekken met de logopediste en de dyslexietrainster.
Dit ging niet zo soepel als ik hoopte. Met een telefoon voor geluid, kwam alles toch goed voor een 1e keer.
Ook mama’s die van technologie houden moeten ergens starten.

Op de 2e dag werkte ik in de voortuin en kocht nieuwe planten bij de lokale kweker. De buren waren buiten en we vergeleken hoeveel huiswerk de kinderen kregen.
De kinderen zelf vergaten het werk, speelden hockey op straat, speelden met de tennispaal op ideale Corona afstand, waren luidruchtig in de klimboom bezig en kregen natte broeken van de sloot waar de bal in viel en zeurden om ijsjes…..geweldig toch!

Halverwege de week vielen ’s avonds na het voorlezen, mijn ogen telkens dicht.
hup, vroeg naar bed! Hoezo moe als je uit je dagelijkse ritme wordt gehaald.

Slapen we ’s ochtends toch een uurtje langer uit? Met kinderen heb je geen wekker nodig! Zij waardeerden dat wel, zo mochten ze eindelijk tv kijken en gamen. Wel educatief natuurlijk met zo’n mama.

Hoe ging het met jou deze week, en met de opdrachten?
Wat ga je volgende week anders doen?We zijn tenslotte nu ervaren…