Wandelen met gevoel

December 2019
Mijn beste vriend heeft me uitgenodigd om in Antwerpen eens te gaan bos-baden. Ik moest het ook opzoeken hoor. Dit Japans gedachtegoed omvat het jezelf baden in het bos. Jezelf onderdompelen in de stilte van het bos en waarnemen met als je zintuigen. En er is natuurlijk veel meer dan alleen de ogen en de oren. Wat dacht je van het aanraken van bladeren, het ruiken aan zand, het contact maken met een boom? Ik weet dat het heel zweverig klinkt en juist dat maakt me dan nieuwsgierig. Dus wij daar naartoe.

Onder leiding van een wandelcoach (Ann Tilman) zouden we ons gaan onderdompelen in de helende mysteries van het bos. Even een moment voor jezelf. Even een moment van bezinning. En dat was het ook zeker wel.

Fysieke omstandigheden? Graadje of zes. Motregen. Windkracht 2. Naar mijn maatstaven een prachtige herfstdag. Voelen. Even die regen op je gezicht voelen. Even de huivering voelen die de wind veroorzaakt. Een t-shirt met een fleece-vest. Dat moet genoeg zijn. Een regenjasje had ik nog wel bij. Voor als het koud wordt.

Ann vroeg of iedereen op zijn gemak was. Of iedereen in dit moment was. Geen honger. Niet naar de wc moeten. Niet te warm hebben maar ook, en daar komt ie, ook niet te koud. Want, zo zei ze, “de koud kan afleiden”. En dat was nieuw voor me. Compleet nieuw voor me. Ik hoorde haar wel maar ik snapte het nog niet. De kou is voor mij een fysieke verschijning die vaak rond mij hangt. Die mij vergezelt. Als ik bij drie graden boven nul ga hardlopen in t-shirt en korte broek. Als ik in december op blote voeten in de tuin loop. Die steeds bij me is en die ik als een gegeven beschouw. Niet als een hinder. En dat was nu anders. Ik had het verkeerd ingeschat. Zelfs het regenjasje dat ik tenslotte aandeed mocht niet voldoende baten. Ik had het nog steeds een beetje koud en dat leidt inderdaad af! Natuurlijk was ik ook bezig met de andere zintuigen maar mijn fysiek gestel was bezig met bibberen. Met warm worden. Met me comfortabel willen vullen. En dat lukte niet. Als je kou kunt voelen dan kun je alles voelen. Niet dus. Dankjewel Ann voor deze bijzondere ontdekking.

Inmiddels zit ik, in 2020, weer lekker binnen en het is comfortabel. Ik zit onder een fleecedeken op de bank en de kat kroelt in mijn nek. Ze loopt heen en weer op de rugleuning van de bank en ook nu voel ik weer. Ik voel me comfortabel. Ik voel me om mijn gemak. Het is aangenaam warm en zonder bibberende vingers schrijf ik weer een column.