Leven is zwaar, maar het komt allemaal goed

Wat moet ik precies doen, hier in het callcenter zitten en wachten tot de nummers geladen zijn? Je wordt verondersteld niets te lezen en niet met de buren te veel praten, dus wat kan ik doen? Ik moet daar zitten en mijn gedachten voor mezelf houden. Het probleem is dat ik gewoon niets uitdagend doe.

Het punt is dat ik een Amerikaans-Duitser ben en ik wil mijn Nederlands blijven leren, maar wanneer heb ik een momentje? Eindelijk… het callcenter is rustig, dus ik trek de Metro en lees de woorden die ik probeer te begrijpen. En in die paar momenten tussen de gesprekken door lees ik goed geschreven artikelen en de lezerscolumn. Gisteren nog las ik het verhaal van Indra en het zette me weer aan het denken over de strijd van het leven. Er is geen briljante manier om het te zeggen, het leven is zwaar.

In mijn bijzondere situatie ben ik net afgestudeerd met een Master van Erasmus. Ik denk dat ik nu voor meer banen heb gesolliciteerd dan ik kan bedenken, het moeten er meer dan honderd zijn. Toch zeggen mensen me dat dat het gemiddelde is. Het enige probleem is dat ik het gevoel heb dat ik geen baan kan krijgen op de plaatsen die ik consequent heb nagestreefd, en ook niet op de typische plaatsen daartussen, en zeker niet bij Action of Decathlon. Ja, ik heb ook bij hen gesolliciteerd in de hoop op enige stabiliteit in mijn leven, terwijl ik de NGO’s en internationale organisaties waar ik al zo lang in geloofde, nastreef.

Mijn gedachten komen terug op Indra’s woorden, omdat ze weet dat er zoveel van je wordt verwacht, maar je hebt gewoon een pauze nodig. De strijd voelt erger als je weet dat je geen pauze kunt nemen omdat je anders het geld niet hebt. Maar het beweegt nog steeds iets in je om door te zetten. Je hebt dat gelijktijdige gevoel dat de wereld veel te veel is, de strijd is veel te moeilijk, maar je gelooft in jezelf en in je eigenschappen.

Tenslotte is het 22:30 en ben ik thuis van mijn werk, maar ik besluit eerst de e-mail te controleren die de laatste recruiter mij heeft gestuurd. Het heeft dezelfde lege woorden die jullie allemaal kennen. Nadat ik daar even heb zitten denken "het gaat nooit werken", sluit ik mijn computer af en vertel ik mezelf "morgen ga je de volgende sollicitaties schrijven". Geloof in jezelf, want het gaat allemaal lukken. Altijd.