Laat je kaasplank eens thuis en verdwaal

Het leven is een enorme stroom aan informatie geworden. Er zijn heel wat knappe koppen die dat bevestigen en ook ikzelf ervaar het vaak zo (of ik een knappe kop heb of ben laat ik in het midden). De hoeveelheid digitale informatie is net als depressie onvatbaar en lijkt oneindig. Is het erg dan als iets niet te bevatten is? Nee, integendeel. Het wordt wel een probleem als we iets onvatbaars als digitale data gaan gebruiken om het leven te bevatten. We willen zekerheid in het leven en denken dat te krijgen door altijd in contact te zijn met iedereen, of door ons slaapritme te monitoren met een hippe app.

Regelmatig stuur ik vlak voor het slapengaan een appje met “welterusten”. Die gaat dan naar mijn familie of een goede vriend of vriendin. Tien jaar geleden kon ik dat niet (WhatsApp bestond net en ik had een koelkast als telefoon). Echter, anno 2020 lijken mijn dierbaren in een aantrekkelijke platte kaasplank te zitten met foto en al. Nooit eerder waren mijn contacten zo dichtbij. Logisch dus dat ik een appje stuur voordat ik naar dromenland ga.

Maar helaas: de mensen om wie ik geef zitten NIET in dat ding. Ze lijken dichterbij, maar zijn net zo ver weg (of dichtbij) als tien jaar geleden. Met mijn hippe kaasplank kan ik echter een illusie van contact oproepen. Gewoon met een appje. Of beter nog: een spraakbericht. Moederziel alleen is het mogelijk schijncontact te maken met mensen via een plat aantrekkelijk apparaat. In theorie zou ik mijn hart kunnen luchten door tegen een ding te praten of door me helemaal suf te appen. De perfecte eenzaamheidsformule.

Soms bekruipt me het bizarre idee: als ik niet oplet zie ik mijn contacten alleen nog in pixels. Om informatie te kunnen uitwisselen hoeft de ander namelijk niet in de buurt te zijn. Maar is er dan écht contact? Wederom doet het mij aan depressie denken. Het verstrooide gevoel dat alles dichtbij is en toch ver weg. Er mist iets, maar wat? Dat gevoel van gemis is alleen te stoppen door er met alle onzekerheid écht te zijn. Zonder scherm jezelf (letterlijk) blootgeven. Technologie is niet fout, maar het gaat mis als we gaan geloven dat technologische snufjes zekerheid en warm contact kunnen bieden. Contact gaat samen met onzekerheid. Dus: ga eens zonder kaasplank op vakantie en raak de weg kwijt. Geloof me, het is heerlijk!