Domino Day

Hoofdstuk één uit het grote Endemol-boek: hoe vermaak je het klootjesvolk? Antwoord: organiseer Domino Day.

Domino Day keert terug, zo vernam ik woensdag. Ergens helemaal in de verte klonk het "oh ja" in mijn hoofd. Alsof een vriend van de basisschool na twintig jaar ineens weer voor de deur stond.

De laatste editie van Domino Day was in 2009 (Wikipedia bedankt!). We zijn inmiddels elf jaar verder. De tijden zijn veranderd. Je hoeft deze keer niet meer te bellen naar een 0909-nummer voor een Ford Ka en "DOMINO AAN" sms’en is ook nergens voor nodig. In plaats daarvan kun je de hele avond twitteren met #d-day.

Man, wat verheug ik me hier toch op. De hele avond kijken naar omvallende steentjes. De hele avond doen alsof het weer 2006 is, compleet met breezertaal en Toppertje.

Het concept van Domino Day: iemand gooit een steentje om en drie uur later en twintig reclameblokken verder heb je een hal vol omgevallen dominosteentjes.

Je moet er van houden.

Wat langer geleden was er Ter Land, Ter Zee En In De Lucht. Daar zijn ze op een gegeven moment mee gestopt. Omdat je soms met dingen moet stoppen. Omdat formules naar verloop van tijd zijn uitgewerkt, omdat iedereen het trucje op een gegeven moment wel kent. Stoppen is heel vaak een goed idee – het biedt ruimte voor iets nieuws. Als je Harmen Siezen nu het achtuurjournaal laat presenteren schrik je je dood.

Maar de mens heeft de onbedwingbare drang om te blijven hangen in het verleden. Vroeger was alles beter. Vroeger, toen je nog telefoontoestellen had met een draaischijf. Toen de SRV-kar nog met een truttig pingeltje de hoek omkwam. Toen je nog een sigaret kon opsteken in een vliegtuig.

Dat waren nog eens tijden.

Domino Day wordt opgegraven. Het concept zal niet veel veranderen. Misschien dat het eerste steentje nu wordt omgeduwd door een influencer in plaats van een gedegradeerde Idols-kandidaat. Ik weet niet of er al een locatie is gekozen. Anders stel ik voor om het in het Groningse Loppersum te doen. Aardbevingsgebied. Dat geeft toch weer een extra dimensie. Dat je tijdens het hele bouwproces loopt te bidden dat de aardkorst niet in beweging komt. Of dat Peter Beense mag optreden en van blijdschap drie keer in de lucht springt. Organiseer anders meteen een paralympische variant, waarbij alleen mensen met spasme worden geselecteerd om de steentjes neer te zetten.

Dat lijkt me ontzettend grappig, maar ik zal wel weer de enige zijn.