De ‘piramides’ van de Veluwe

Mijn zoektocht duurt al uren.
Vertrokken vanaf het stationnetje van Rheden, ploeterde ik over kletsnatte bos- en heidepaadjes naar boven, naar het hoogste punt van de Veluwe.

Bijna boven, in een door de stormen verwilderd uitziend bosperceel, ontdek ik vijf wilde zwijnen én een hoopje oude stenen. Ben ik nu eindelijk in de buurt van mijn object? Ik kijk nog eens goed. Nee helaas, dit zijn sierbetonstenen, waarschijnlijk gedumpt door onverlaten.

Op een zandpad spreek ik een vrouw met een hondje aan. Ik vraag of ze iets weet over restanten van een peilstation uit de Tweede Wereldoorlog.
,,Meneer, ik loop hier mijn héle leven, meestal samen met een mevrouw die nu tachtig jaar jong is. Zij weet álles, ja, álles. Ik heb haar er nog nooit over gehoord. Nóóit!’’

De vrouw wijst me toch de richting van de Posbank op, maar mijn eigenwijze gevoel zegt dat ik de andere kant op moet. Na weer een uur zoeken, ontwaar ik eindelijk het bewuste object bovenop een heuveltop. Tegen dreigende wolkenluchten staan daar die nogal vreemd ogende oorlogsrestanten.
Ik maak een sprongetje. Yes, yes, yes! Het is allemaal niet voor niets geweest, deze expeditie naar een verleden dat nu nog in onze natuur te zien en te voelen is.

In de buurt van Signaal Imbosch, met 110 meter het hoogste punt van de Veluwe, staan enkele indrukwekkende restanten van Teerose II, een Duits radiopeilstation. De vier betonnen sokkels van de toren zijn anno 2020 nog steeds te bewonderen, evenals een betonnen trap van tien treden. Geen stairway to heaven, maar een opgang naar de voormalige kabelput.

Ik loop rondjes om de sokkels, die wanneer ik halverwege de heuvel sta als piramides aftekenen tegen de onheilspellende wolkenpartijen. Met een beetje fantasie kun je ze de verborgen piramides van de Veluwe noemen.

Samen met Teerose I (op de Galgenberg bij Terlet) en Teerose III (ten noordoosten van de Terletse heide) werd dit radiopeilstation in 1942 door de Duitse bezetter gebouwd. Met deze stations konden posities van de eigen jachtvliegtuigen worden bepaald en was zodoende ook radiocommunicatie met die jagers mogelijk. De drie peilstations stonden in de buurt van Fliegerhorst Deelen, waar de Luftwaffe destijds het grootste Duitse vliegveld in Nederland in gebruik had.

Na het maken van foto’s verlaat ik de sokkels en de trap, die normaal gesproken voor de gewone wandelaar verborgen blijven. Zelfs al wandel je hier je hele leven.