Zomaar een tenniswedstrijdje

Dat Australië een probleem heeft, weten we. Dat Australië meer dan één probleem heeft, weten we ook. Maar als ik de berichtgeving van de laatste tijd moet geloven, is het grootste probleem in Australië nog niet eens benoemd. En nee, dat zijn niet de natuurbranden.

Ik heb namelijk de indruk dat het grote probleem van Australië de bepaling van de prioriteit van de problemen is. Neem bijvoorbeeld het stadje Eden. Daar staat een houtsnipperfabriek. Die moet koste wat kost gered worden, omdat anders "honderden mensen hun baan zullen verliezen". Dat er elders honderden miljoenen dieren sterven aan de gevolgen van de branden, soit. Die bouwen we wel weer opnieuw op, desnoods elders. Als die fabriek verbrandt, is die voorgoed verloren. Uitgestorven.

(FYI: genoemde fabriek is afgebrand)

Nu schijnen de branden ook een of ander tenniswedstrijdje in de weg te zitten. Een zekere Dalila Jakupovic, nummer 180 van de wereld, moest haar kwalificatiepartij met ademhalingsmoeilijkheden opgeven. In de tenniswereld is ze wellicht een no-name, maar voor mij een heldin. Omdat ze naar haar lichaam luistert, voor zichzelf kiest en niet langer accepteert haar sport te moeten beoefenen in een lucht die daar niet geschikt voor is.

De organisatie laat weten dat de gezondheid van spelers, staf en fans boven alles gaat. Maar na het zien van het filmpje waarin Dalila bijna knock-out gaat van de slechte lucht, is mij duidelijk dat onder deze omstandigheden niet te spelen valt. Een luchtkwaliteit van 213, nog erger dan de waarde 200 die al voor “erg ongezond” staat. Ik hoop dan ook van harte dat Kiki Bertens het niet zo ver laat komen en de eer aan haarzelf houdt.

Ja maar Oscar, we hebben het hier niet over zomaar een tenniswedstrijdje waarbij twee hotelgasten een balletje slaan. We hebben het over de Australian Open! Weet je wel hoeveel geld daarin omgaat? Hoeveel gederfde inkomsten de organisatie heeft als ze dit afgelasten? En wat te denken van die honderdduizenden fans, die honderden zo niet duizenden euro’s hebben betaald om hun helden aan het werk te zien?

Ik haal mijn schouders op. Voor een dermate grote brand, die ook nog niet eens op zijn hoogtepunt is, is de Australian Open niet meer dan zomaar een tenniswedstrijdje.