Verrassing

Evelien Deblock 25 jan 2020

Controle van de CV-ketel was hard nodig, wij zijn van die onverlaten zonder een vast onderhoudscontract. De monteur van het verkozen bedrijf zou in de ochtenduren voor komen rijden. Man zou de vaksbekwame medewerker ontvangen en ik ging naar mijn plaats van arbeid. Toen ik uren later terugkwam stonden zowel het bedrijfsbusje als de wagen van Man nog voor de deur; zowel de aanvangstijd als de werkzaamheden waren iets uitgelopen. Ik stapte naar binnen. De gang lag vol haren van onze chihuahua met territoriumdrift die de monteur bij iedere gang op de trap had laten weten dat hij niet van diens bezoek gecharmeerd was. Ook lagen er zand en grassprietjes op de tegels, de gevolgen van wonen in een nieuwbouwwijk in aanbouw en de voetbaltraining van Zoon de avond ervoor. De sporen waren te zien tot in de woonkamer.
‘Had je niet even kunnen stofzuigen?’ vroeg ik Man. Hij keek met ogen vol verbazing de kamer rond, zelfs de hond volgde zijn blik. ‘Hoezo, het is toch opgeruimd? Ik heb wel de openhaard schoongemaakt. Met de stofzuiger!’, meldde hij triomfantelijk.

Precies op dat moment hoorde ik boven het geluid van een stofzuiger die werd aangezet. De monteur had wel oog voor zijn omgeving en die woonde hier niet eens.
‘Er zat allemaal kalk in de leidingen, dat heeft hij los staan bikken,’ verklaarde Man. ‘Dan ga ik er nu maar vandoor, tot vanavond!’
Mopperend pakte ik de stofzuiger uit de bijkeuken, we hebben nota bene twee van die apparaten. Gadegeslagen door een argwanende hond rolde ik het snoer uit om mij aan mijn taak te wijden. Toen de monteur zijn klus had afgerond besloot ik de trap ook maar langs te gaan en natuurlijk eindigde ik met alle slaapkamers. Af en toe sputterde de stofzuiger wat tegen en gaf het apparaat aan dat het filter gereinigd diende te worden. Dat kwam natuurlijk door die zooi uit de openhaard. Nu hebben we een zakloze stofzuiger en het filter kan bereikt worden middels het losschroeven van de afsluiting aan de onderkant waarna het filter eruit valt en de hele omgeving door een grijze stoflaag wordt bedekt. Ik stond vanzelfsprekend buiten toen ik deze opgave voor mijn rekening nam en omdat er aardig wat wind stond was ik degene die onder het stof eindigde. Ooit weleens grappige beelden in een comedyshow gezien waarbij een persoon en een urn waren betrokken? Ik klopte het stof zoveel mogelijk van me af, desondanks week de hond de hele verdere dag niet meer van mijn zijde.