Tennisbal.

Het niet roken bordje.

Van de week was ik weer eens in het ziekenhuis. Dit keer voor mijn knie. Ik ging voor de uitslag van de MRI scan. Voor de dokter had gezegd wat ik had wist ik het antwoord al, het voelt verschrikkelijk als je het van je eigen lichaam verliest.

Voor het ziekenhuis zie ik een jonge vrouw roken. Ze drukt haar peuk uit op het niet roken bordje en lacht. Iedereen ziet dat het niet mag maar, deze vrouw staat boven de regels. Ik lach naar haar en we raken aan de praat.

‘’Goedemiddag, waarom lach je?’’ Vraag ik.

‘’Goedemiddag, ik loop door groen terwijl het rood is en er is gisteren een gezwel uit mijn buik gehaald. Het had de grote van een tennisbal.’’

‘’Hebben ze alles weg kunnen snijden?’’

‘’Ja, de artsen zijn tevreden.’’

‘’Nemen we tegenwoordig genoeg met tevreden? Ben jij tevreden?’’

‘’Ik ben tevreden. Het ging zo slecht met mij dat ik niet tegen de dood, maar tegen het leven vocht en wat ik zeg het was net zo groot als een tennisbal.’’

‘’Ga je hem meenemen naar huis?’’

‘’Nee, waarom zou ik in godsnaam?’’

‘’Het is jouw trofee. Jij hebt de finale gewonnen. Zijn plan is mislukt. Zet hem op je nachtkastje en laat hem toekijken als je met je vriend aan het vrijen bent. Hij moet voelen dat ie verloren heeft.’’

‘’Dat ding deed ook maar zijn werk. Weetje als je zoiets meemaakt ga je aan de kleinste dingen denken. Ik weet bijvoorbeeld geen eens wat het lievelingsijs van mijn vader is en ik ken hem al 33 jaar. De man waar ik zielsveel van houd en alles van wil weten. Dat is toch verschrikkelijk. Ik had alles moeten vragen en ik was bijna te laat.’’

‘’Het is maar ijs. Ik zou dat van mijn vader ook niet weten. Heb je pijn?’’

‘’Nee, ik voel niks. Ik slik allemaal pijnstillers. Het voelt net als vroeger, alsof ik op een festival sta haha.’’

De vrouw kijkt in het raam en kijkt naar het litteken die gemaakt is door de tennisbal. Ik zie dat zij het moeilijk heeft. Het voelt ook verschrikkelijk als je gevoeld hebt dat je lichaam je bijna in de steek had gelaten.

‘’Je litteken lijkt wel een sigaret. Kom we gaan een ijsje halen.’’ Zeg ik.

De vrouw kijkt naar mij en lacht. In de verte kan ik de tennisbal horen huilen.