Sausje

Zelfs op het oorspronkelijk pittoreske Engelse platteland heeft de vernietigende kracht van de marketing toegeslagen. De Engelse kranten, vooral de tabloids, zijn een meester in het maken van koppen die doorspekt zijn met woordgrappen. Deze traditie is overgenomen door menig kleine ondernemer in de kleine stadjes op het toeristische eiland Wight. Van een beautysalonnetje genaamd ‘Skin & Tonic’ tot een groezelig fish and chips loketje met op de voorgevel ‘The Codfather’.

Mijn vader en ik verbleven een paar dagen op het eiland ten zuiden van Portsmouth. Niets is zo opbeurend in een trieste bui als een desolaat Engels vakantieparadijs. Een mono-muziekje schalmt uit de speakers, alle luiken van de eettenten zijn dicht, alleen de ‘giftshop’ en het café (zonder drankvergunning) zijn open. Het theehuisje aan het eind van het looppad naar het punt van uitzicht (zonder uitzicht door de opkomende ‘drizzle’) is blij met wat klandizie en wij zijn blij dat ze de moeite hebben genomen ons een koffie en een muffin te serveren.

Het hotel waar wij verbleven was niet zo authentiek als op de foto’s. Het zogenaamde ‘castle’ was eeuwen later gebouwd dan de naam deed vermoeden. Wel was het aangesloten bij een landelijke keten, zodat er beneden in de bar geen traditionele vieze Engelse bieren werden geschonken. Zelfs het van oudsher ‘scrappy’ pubfood werd bestempeld als ‘traditional’ en ‘authentic’. Niets was minder waar. Het diner werd dusdanig snel uitgeserveerd dat een weg langs de magnetron door ons werd vermoed. Ook de andere pub ‘down the road’ die er van buiten prachtig uitzag met vakwerk was doorweekt in een marketing sausje. Het brouwde zogenaamd haar eigen bier. Met de meest ‘echte en authentieke’ namen. ‘Indian Tiger’, ‘Ye Auld Hammer’ en ‘Master Crafter’.

Het is maar goed dat Engeland zich afscheidt. Als echte Anglofielen zien wij zelfs nu in dat een dergelijk lidmaatschap van Europa ‘old England’ niets meer heeft gebracht dan een ware identiteitscrisis. Het bier is nu koel, het pubfood smaakt en wij hebben het ontbijt en het bed was het beste in een hotel dat in Frans eigendom is. Bij het ontbijt zag ik op de fles van het onsmakelijke ‘HP sauce’ zelfs de naam Unilever prijken. Wij zijn in ieder geval voorlopig Brexit. Go Boris Go!