Proost op de uitgekozen dag van de liefde

Cupido komt weer eens langs na een jaar weg geweest te zijn. Valentijnsdag is opnieuw aangebroken. Commercieel, cliché of echt een feestdag? Ik ben er inmiddels wel over uit.

Valentijnsdag. Een dag waarop mensen ineens ‘spontaan’ (lees: gepland) leuke dingen gaan doen, een hapje gaan eten buiten de deur of een zo groot mogelijk cadeau voor elkaar kopen. Met de niet te ontbreken smakeloze hartjesbonbons die smaken naar de fabriek, veel te grote knuffelberen en lelijke kaarten die schreeuwen: I love you! Ook de bloemist verkoopt rond 14 februari extra veel bloemen, maar vooral rozen, die dan ineens twee keer zoveel kosten dan die paar weken ervoor. Eén ding is zeker: deze veel te commerciële dag houdt de economie in februari wel strak draaiende.

We roepen het soms allemaal: ‘Oh Valentijnsdag is zó cliché’, maar puntje bij paaltje doen we er stiekem toch iets aan. Op Scheveningen lijkt het wel zomer, zoveel mensen lopen er rond. Stiekem walg ik van de kleffe stelletjes die hand in hand komen uitwaaien op het strand. Want hé, het is nog steeds februari! De zon laat zich met geluk nog maar een paar uur per dag zien en de temperatuur komt niet boven de vier graden.

Schijnbaar hebben mensen een uitgekozen dag van het jaar nodig om elkaar de liefde te bewijzen. Ik bedoel wat enig, laten we met z’n allen op precies dezelfde dag van het jaar uit eten gaan. Dat je om je heen kijkt en overal stelletjes ziet. Net een romantisch groepsdiner. Het bad volgelopen met stomend water, vlammende kaarsjes in de slaapkamer en rozenblaadjes op het bed. Ook dat kan alleen georganiseerd worden op deze uitgekozen dag van de liefde.

Ik vraag me af of we deze overdreven commerciële dag kunnen laten voor wat het is en wat vaker aardiger voor elkaar kunnen zijn. Elkaar spontaan verrassen met etentjes, massages en cadeautjes klinkt ineens veel leuker. Liefde voor elkaar op kunnen brengen, op welke dag van het jaar dan ook. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn.

Vandaag doe ik op mijn manier mee. Ik blijf op deze koude avond thuis, steek veertien rode kaarsen aan, maar eet bewust geen chocola in de vorm van hartjes. En voor mijn vriend: volgende week nodig ik je uit om te gaan eten in een veel te duur restaurant met piepkleine gerechten uit allerlei rare streken. Ten slotte geef ik je in april spontaan een cadeau. Maar niet op 1 april, want anders lijkt het net een slechte grap.

Tot volgend jaar Valentijnsdag!