Mijn vriend Parkinson

Het leven loopt gesmeerd. Je hebt het op de rails. De toekomst lacht je toe. Samen genieten van het leven. Een huis, boompje , beestje en op reis. Nog even werken en genieten van het leven. Maar plots begint je hand te trillen . Ach, te veel kracht training gedaan. Maar ook na wat rust gaat het trillen door. Je denkt gewoon een spier kwestie. Gaat wel voorbij. Toch maar even checken bij de huisarts . Even door met een verwijzing naar het het ziekenhuis. Zal wel over belasting zijn hou je je zelf voor. Ben nog veel te jong. Klussen aan het nieuwe oude huis. Dat is heerlijk. Maar toch, het is parkinson. Nou en, we leven gewoon door. Hoef geen medelijden. Begrip is genoeg. Ben niet zielig. Krijg er veel voor terug. Meer waardering voor het leven. Intensere gevoelens, minder prestatie druk. Ben wie ik ben en mag er zijn. Groet aan P. Arkinson.