Mijn dochter schrijft geschiedenis

Op een gure zaterdagmiddag vinden we beschutting in de boekwinkel. Voor mezelf een warme pleisterplaats sinds de upgrade naar de status van boekhandel 2.0. Mijn dochter tikt datzelfde gevoel aan. Ze toont interesse in het veelzijdig aanbod en haar oog valt op het schaakbord dat gereed staat voor gebruik.

Ze wil het leren, het eeuwenoud strategisch bordspel dat ze in haar eigen woorden “schakelen” noemt. Met gevoel voor de actieradius van de dame-koningin denkt ze al een zet vooruit. Haar intuïtie bevestigt dat dit sterkste stuk het verschil kan maken. De wereld is voor haar nog een open boek. Mijn dochter is 5 jaar.

Uit de uitgestalde boeken plukt ze een juweeltje. Haar eerste dagboek, nog onbeschreven. Op de kaft prijkt sneeuwkoningin Elsa, de verpersoonlijking van haar favoriete Frozen, de animatiefilm van Disney. Die sluit aan op haar belevingswereld waarin de scheidslijn tussen realiteit en fictie nog broos is. Terwijl de echte wereld verder raast en de colonne van auto, vliegtuig, trein en een boot gezelschap heeft gekregen van de trekker. Het symbool van boerenopstand en stikstofverzet. Haar toekomst zou op het spel staan.

Maar het mooie van de toekomst is dat je er niet op hoeft te wachten. Die begint op elk moment. Daarom is zij gestart om haar beleving van alledag op te schrijven in het dagboek. Ze leert iedere dag om meer letters te maken, geeft haar eigen wereld kleur en illustreert dat met fraaie tekeningen. Haar insteek is: kan-niet-bestaat-niet.
De eerste (overgeschreven) tekst in het boekje is de titelsong van haar vertrouwde film Frozen, een levensmotto: Let it go.

Over 10 jaar zal de loop der dingen van losse letters omgevormd zijn tot hele volzinnen. Dan schrijft ze de geschiedenis van de twintiger jaren.
Ze bouwt haar eigen wereld met het ijskasteel van Frozen, dat niet gaat smelten. Je bent tenslotte nooit te klein om het verschil te maken en de troef te trekken. Haar meesterzet is “ghostwriter” Elsa, de koningin met het magisch krachtenveld. De heldin die het evenwicht in de natuur kan herstellen en die sneeuw een nieuw leven geven.
Soms moet je geloven in een sprookje. Dat wordt bevestigd met een quote uit een boek in de winkel waar het verhaal van mijn dochter begon.

“Wat we geloven is wat we worden, wat we zoeken is wat we vinden en wat we voorspellen is wat er gebeurt”. Het is de sleutel van haar dagboek!