Lieveheersbeestjes en Sauvignon Blanc

Winter. Eerder opstaan zodat je bozig je autoruiten kunt gaan krabben. Na 3 zaterdagen besluiten dat je aan natuurlijk tuinieren gaat doen omdat het blad vegen je mijlenver de keel uit hangt. Uit schuldgevoel uitsluitend biologisch eten omdat je je kroost met je net schoon gekrabde diesel naar school brengt die 3 beschamende minuten rijden verderop ligt omdat je ochtendhumeur niet bestand is tegen én kou én twee nukkige kindjes. Maar de zonnig ingestelde optimist in mij ziet hier ook voordelen.

Bij het krieken van de herfst krijg ik er namelijk tientallen huisgenootjes bij. De spinnen tolereer ik met frisse tegenzin, maar voor de hele kuddes lieveheersbeestje die mijn huis binnen marcheren rol ik bijkans de rode loper uit. Zeg nou zelf, die wufte stipjes en die vrolijke gekleurde dekschilden zijn toch om te zoenen. Jammer dat veel kinderen denken dat ze giftig zijn. Dat zijn ze niet. Niet voor ons. Dat oranje vocht dat je ziet als je ze lastig valt is weliswaar ontzettend bitter (ja dat weet ik zeker. Insert ongemakkelijk gezicht), maar ongevaarlijk.

Tenzij je een koolmeeskuiken bent. Maar gezien de laaggeletterdheid van die groep zal dat wel niet. Ze zijn gewoon vies zodat ze niet opgegeten worden. Iets dat ze met hun opvallende kleur al adverteren. Die charmante rode kleur is niets anders dan een modieuze manier van zeggen: "Niet opeten, ik ben gruwelijk vies". De zondagse naam van dit verschijnsel is aposematisme. Dit houdt in dat lieveheersbeestjes voor hun eigen oneetbaarheid waarschuwen door middel van hun felle kleur.

Maar ik hou dus van lieveheersbeestjes. Ik hou van het feit dat het stiekem meedogenloze roofdieren zijn, dat er wel 750 soorten in Europa voorkomen en dat er alleen in Nederland al tientallen verschillende benamingen voor dit beestje zijn en waarvan koffiekuiken en zonnekoekje nog niet eens de mooiste voorbeelden zijn.

Maar 1 van de mooiste weetjes gaat over wijn. Het zit namelijk zo. Als wijndruiven worden geperst zitten daar vaak wat beestjes tussen. Over het algemeen geen punt. Dat wordt echter heel anders als er te veel lieveheersbeestjes worden meegeperst. De bittere smaak uit die hun lijfjes is zo hardnekkig dat het de smaak van liters en liters druivensap kan beïnvloeden. Ach en wee voor de wijnboeren. Totdat een gis exemplaar ontdekte dat Rieslingdruiven gemixt met lieveheersbeestjespasta precies naar Sauvignon Blanc smaakte! Maar als je me nu wil excuseren, ik ga mijn man opwachten in een stippelpanty en een goed glas wijn.