Dyscalculie, een column uit Detroit

Als je van Nederland naar de VS verhuist, verwacht je dat de verschillen niet zo groot zijn, het is immers ook een westers land. Toch word je in het dagelijks leven steeds geconfronteerd met het feit dat hier alles anders is.

Geen liters en milliliters, maar gallons en fluid ounces en geen kilogrammen maar lbs. Geen graden Celsius maar Fahrenheit en geen milligrammen maar cups. Bij een datum schrijven ze eerst de maand en dan de dag, tijd wordt uitgedrukt in AM en PM en meters en centimeters worden feet en inches. De eerste etage noemen ze hier de ‘second floor’ en in het verkeer gelden geen kilometers maar miles. En als je dan een lichte aanleg voor dyscalculie hebt, valt het allemaal nog niet zo mee.

Om een beetje gevoel te krijgen voor de mph op mijn snelheidsmeter, rekende ik in het begin de miles steeds om naar kilometers. Toen ik net drie weken in mijn tweedehands Volvo rondreed in the ‘greater Detroit area’, zag ik opeens politie met zwaailicht achter me. Ik zette meteen mijn auto stil aan de kant (alleen vaart minderen is hier niet genoeg), zodat de politie er langs kon om achter de boeven aan te gaan. Maar hij stopte achter mij. En het was niet één auto, maar twee, en nog hele blitse ook.

Het leek alsof ik in een Amerikaanse politiefilm terecht was gekomen. Gelukkig wist ik hoe te handelen bij een aanhouding. Motor uit, radio uit, raampje open, rijbewijs bij de hand, handen op het stuur (anders kun je je ‘gun’ uit het handschoenenkastje pakken).

Eerst laten ze je een tijdje in de auto wachten. Ondertussen laten ze de rode en witte zwaailichten lekker zwaaien, zodat iedereen kan zien dat je iets fout hebt gedaan. Maar ik wist nog steeds niet wat. Zwetend begin ik te rekenen. 25 miles per hour is ongeveer 40 km per uur. Je mocht 25 mph, maar ik zat nog in mijn omrekenfase en reed dus 40 mph, 15 miles te hard…

Er staan twee ‘cops’ aan mijn raampje, breder dan de gemiddelde meneer agent in Nederland, maar dat komt door de kogelvrije vesten die ze dag en nacht dragen. Zichtbaar behangen met diverse wapens en zonder gezelligheid vragen ze naar mijn rijbewijs. Goed voorbereid geef ik ze mijn Nederlands én internationaal rijbewijs. Nee, mijn Michigan rijbewijs. Oh, is er een speciaal Michigan rijbewijs? Ja en het is verstandig dat zo snel mogelijk te gaan halen, anders kun je weleens in de problemen komen. Ik krijg een boete van $150 en mag naar huis. Ik reken het bedrag snel even om naar euro’s, want dat verzacht de pijn een beetje.…