Avocadotoast

Vanochtend las ik een artikel op een bekende nieuwssite, dat claimt dat millennials per jaar ruim 1500 euro uitgeven aan hippe hapjes en drankjes buiten de deur. Termen als glutenvrij vliegen je om de oren.
Ook in de reacties onder het bericht wemelt het van zelfgenoegzame, verstandige boomers en ouderen die maar niet kunnen begrijpen hoe de jeugd zo naïef kan zijn. Hebben zij dan niets geleerd van onze hardwerkende ouders die hun eigen boterham smeren? Het geheven vingertje schudt dusdanig hard dat ik hoop dat het geen RSI oplevert.

Nu val ik toevallig, geboren in ’88, precies binnen deze generatie millennials, en kan mij deels vinden in het beeld dat van ons geschetst wordt. Toegegeven, havermelk en biologische avocado’s zijn absoluut niet aan mij besteed, maar koffie drinken buiten de deur wel. Wat mij enorm tegen de haren in strijkt, zijn de clichés van hoe een voltallige generatie zou bestaan uit snobistische, verwende egootjes met weinig inzicht hoe de wereld in elkaar steekt.

Naar mijn idee hebben deze kenmerkende bewegingen van een blijkbaar bevoorrechte lichting mensen een andere oorsprong. De hogere horeca- en voedselprijzen daargelaten (dit drijft een bedrag op jaarbasis uiteraard op), is dit gedrag precies wat wij millennials ons kunnen veroorloven.
Een eigen woonruimte? Graag, maar helaas is het geen uitzondering rond het 25e levensjaar nog bij paps en mams te wonen vanwege de onmogelijke positie als starter op huizenmarkt. Wat mij persoonlijk fijn lijkt op m’n 32e, is een woning met voldoende ruimte voor een boekenkast.
Een koophuis? Weinig kans, zie eerst maar eens een vast contract te scoren bij jouw werkgever. Baanzekerheid en stabiele inkomsten zijn voor de meesten een luxe. We willen graag fulltime werken, zeker wel, maar krijgen tijdelijke parttime-flexcontracten toegeschoven.

Het is u, nieuwslezer, vast ook bekend dat wij de eerste generatie sinds de Tweede Wereldoorlog zijn die het slechter heeft dan onze voorgangers. Begrijp me niet verkeerd, ik klaag niet. Daar heb ik persoonlijk geen enkele reden toe.
Maar wat ik wel denk, en velen met mij, is dat een kop koffie buiten de deur, zo een met een melkschuimlaagje er op en een koekje erbij, iets is wat we ons kunnen veroorloven en van kunnen genieten, terwijl we dromen over een toekomst van financiële zekerheid in een eigen huis.