Altijd haast

Al beschik ik over zeeën van tijd, ik heb haast. Haast, haast, altijd haast. Haast om het leven te leven. Haast om het programma wat dagelijks in mijn hoofd zit af te werken. Haast, altijd haast. Ik sta voortdurend in de startblokken. En daar word ik ongedurig van, moe én chagrijnig. Van wie moet ik dat? Wie drijft mij zo op. Ikzelf natuurlijk. Hoewel ik opgevoed ben met woorden die nog dagelijks in mijn oren echoën: ‘opschieten jij, opschieten’. Het is niet gezond voor een mens, al dat gehaast en zeker niet als je al eens een hartinfarct hebt gehad. Dus moet ik mijn leefstijl veranderen zo wordt mij aangeraden. “Mindfulness”, oppert iemand. Oké, mindfulness dan. Na yoga, meditatie, tai chi en andere wondermiddelen ga ik mindfulness proberen. Alleen je aandacht richten op datgene waarmee je nú bezig bent. En niet tegelijkertijd je aandacht verspillen aan die drieduizend dingen die je ook nog moet doen vandaag. Het maakt me meteen bewust van hoe ik achter mijn laptop zit. Ik jaag al als ik schrijf en voel mijn hart steeds sneller kloppen. Niet goed dus. En als ik gejaagd ben, dan ben ik snel geïrriteerd, kort aangebonden en bozig.

Maar als ik rustig en ontspannen ben, dan ben ik echt een schatje. Vriendelijk, goedlachs, een engeltje! Ik stort me op de eerste mindfulness oefening: Pak een rozijn en houd je vijf minuten bezig met de rozijn. Het werkt al meteen op mijn lachspieren: voel de rozijn tussen je vingers, ruik eraan, hou ‘m naast je oor of ie misschien geluid maakt (ja echt, staat in de oefening) en proef de rozijn uitgebreid op je tong. Hoe voelt het, wat proef je, welke smaken komen er vrij en kauw er heel langzaam op. En verdorie, er gebeurt iets. Ik had namelijk nog nooit een rozijn van dichtbij bewonderd. Nu zie ik een gerimpeld, donkerbruin exemplaar in mijn hand liggen. Een oude druif dus. Als ik ga proeven komen er wonderbaarlijke smaken naar boven. Het wonderlijkst vind ik het kauwen. Nog nooit zo lang op één rozijn gekauwd en ervaren dat een rozijn heel veel korrels bevat die ik langzaam kan vermalen. Ja, het doet wel iets, zodoende oefen ik braaf door. Dus mocht u binnenkort iemand met vleugeltjes in het dorp ontwaren, dan ben ik het. Een engeltje, met een mind full of wellness!