29

Het meest deprimerende getal onder de honderd? Wat mij betreft is dat 29. Het is de leeftijd die Adele had toen we meer dan ooit om een album van haar verlegen zaten. Het is het typenummer van de Boeing Superfortress die een atoombom op Hiroshima liet vallen. En in 1991, 29 jaar geleden, noteerden we hits voor een groep genaamd Massive Attack, een album met de titel Nevermind, liedjes als “No Deeper Meaning” en “Nothing Else Matters” en teksten als “exit light, enter night”. Het was dan ook een tijd van onverschilligheid. De Generatie Nix, die geen enkel perspectief had en zich bij gebrek aan beter te buiten ging aan drank, drugs en party’s.

29 is ook de leeftijd die mijn ouders hadden toen ik geboren werd. En het is net alsof de geschiedenis zich na 29 jaar herhaalt. We interesseren ons niet voor andere gedachten, voelen ons massaal aangevallen en er heerst voor mijn gevoel oppervlakkigheid, pessimisme en totale onverschilligheid. Ik zie mensen die geen kinderen meer nemen omdat ze hen niet in deze ellende op willen zien groeien. Die vanwege financiële onzekerheid geen huis meer kopen. Die wat betreft klimaat geaccepteerd hebben dat we allemaal naar de bliksem gaan. Tja, dan kun je beter een feestje bouwen, zoals in “1999” van Prince. Het jaar waarin ik zelf 29 was.

Het meest hoopgevende getal onder de honderd? Als ik naar mijzelf kijk, is dat ook 29. In 1991 was het voor mij: "exit night, enter light". Het jaar waarin ik anders leerde denken. Ik was meer dan die twee decennia van onbegrip, vernedering en wanhoop die ik met me meetorste. Het leven was veel te mooi om zomaar weg te gooien. Het was het jaar waarin ik mij als mijzelf geaccepteerd voelde. Het jaar van “The Show Must Go On”. Mijn leven was niet over; met veel aspecten van het leven was ik zojuist begonnen.

Misschien moeten we nu, 29 jaar later, ook anders leren denken. Accepteren dat onze huidige manier van leven niet vol te houden is. Dat onverschilligheid en doemdenkerij ons niet verder helpen. Dat we elkaar nodig hebben om deze planeet leefbaar te houden, ook als je het niet met die ander eens bent. Met de mensheid en de aarde is het net als met die eind 1991 zo populaire twee Rode Schoentjes. Geef ze een tweede ronde, weggooien is zonde!