Wat maak je me nu (voor Kerst)?

Ho ho ho. Stop stop stop. Wat is dit voor een hysterische kersttoestand? Elk jaar weer. Zowel in de supermarkt als thuis. Van bemoeizuchtige schoonmoeders met vergeelde Allerhande recepten, tot aan hufterproof Google treffers van gevulde quinoa hazepepertjes tot aan in ’t geniep gefixte thuisbezorgd.nl transacties. Zo is er voor elk wat wils. Of eigenlijk ‘tegen de wil ins XXL’.

Want wie wordt er nu blij van de die drammerige dagen voor Kerst, van de eindejaar (ik ga er bijna van aan de) race? En of het nu kittige caissières zijn die alles old school over de band trekken, volgeplempte tassen waarvan de inhoud met klotsende oksels en dito ruikend apparaat ter plekke is gescand of dat er zorgvuldige search is gedaan naar overheerlijke haricots verts en keiharde kumquats wat een mooi gevuld digitaal mandje en indrukwekkend IDEAL bedrag oplevert. Het blijft een takkenzooi waarvan bijna niemand echt de ballen heeft om te zeggen dat het eigenlijk een vreselijk piekmoment is dat totaal niet bijdraagt aan de zalige gedachte.

Weet je wat mij nu wel een mooie gedachte lijkt? Een kerstdiner voor de hele familie bestaande uit een aantal gangen. Bestaande uit dingen die je echt heueul lekker vindt. En waarvan je zeker weet dat werkelijk waar iedereen die gedachte zonder twijfel met jou deelt. Je gunt ze allemaal het beste tenslotte. Zoals een gekookt eitje. Met een beetje zout. De Boekelose tafeleditie welteverstaan. Met van dat best wel harde witte en dan halfzachte eigeel… Wat geen mens meer eet. Maar ik dus wel. En mijn familie dus ook. Of wat dacht je van vers wit tijgerbrood met roomboter? En dan hagelslag, heel veel hagelslag. Van die hele pure. Yummie. En daarna – of misschien wel tegelijkertijd – een portie bitterballen. Met ouderwetsch vleesdragende inhoud. Althans, voor 37 procent als we ome Appie mogen geloven. En dan lekker je mond eraan verbranden en blussen met bier of een Chardonneetje. Gewoon. Omdat het kan.

Het enige waar we dit jaar dan wel ons best op doen is op de manier waarop. Dus: smartphonevrij smullen. Op een bedje van oprechte interesse met hier en daar een vleugje sympathie. En als grand dessert natuurlijk de good old Vienetta. Maar daarna wel snel naar huis want we moeten morgen weer vroeg op, boodschappen doen.