Van treinschaamte naar treintrots

Op vrijdag de dertiende in de trein stappen op weg naar een land waarvan je de taal niet spreekt. Het klinkt als een recept voor ellende en rampspoed. Daarom is het ook zo fijn dat er instanties zijn die je helpen. Zoals de Deutsche Bahn, bij wie ik mijn droomreis dus niet kan boeken. Bij de Oostenrijkse ÖBB kan het wel, maar dan moet ik wel twee apps op mijn mobile zetten. Waarna ik vervolgens de tickets niet in de app kan laden. Pak dan toch ook gewoon het vliegtuig Ossie! Nou, zo te horen doe ik dat al, getuige producten als nightjet en railjet. Alleen zorgt het boekingsproces voor zoveel treinschaamte dat ik mijn sociale netwerk mijn handel en wandel maar bespaar.

En ik bedoelde het zo goed. Verzamelen in Düsseldorf, met de nachttrein naar Wenen en de volgende ochtend van daaruit door naar Brno in Tsjechië. Bij de plaatselijke sigarenboer een dagkaart voor het stadsvervoer kopen. Alles bij elkaar opgeteld ben ik een slordige 650 euro armer. Voor 150 euro had ik ook twee retourvluchten kunnen boeken. Goed, ik denk dat we dan wel heel wat CO2 hebben uitgespaard.

Verkeerd gedacht. Ik had namelijk ook 400 euro opzij kunnen leggen. Die 150 euro aan vluchten betaald en de rest geïnvesteerd in Gold Standard Certificates. Ik houd 250 euro en een hoop tijd over en spaar een veelvoud aan CO2 uit, vergeleken met die trein. Want van die 250 euro kan het Wereldnatuurfonds heel wat boompjes planten. Raar eigenlijk dat we dat niet massaal doen. De vraag is dan niet meer hoeveel aardbollen we nodig hebben voor al dat gevlieg, maar hoeveel aardbollen we nodig hebben om al die bomen een plek te geven. Alsof ze willen zeggen: "doe het heel gewoon, vlieg je aarde schoon!"

Iets in mij zegt dan ook dat dit niet werkt. Passagiers kunnen CO2 compenseren, maar vliegtuigen niet. Een vliegtuig zal echt niet minder uitstoten omdat dat anders zo sneu is voor Oscario Compensario en zijn partner. En dus ben ik liever trots op die trein. Samen met onze coupégenoten delen we elkaars bezigheden, brengen een groot deel van de reis slapend door, aanschouwen overdag het landschap. In Brno bezoeken we kerstmarkten, eten plaatselijke gerechten en dansen we op livemuziek. En terug tik ik mijn verslag, shoppen we wat in het centraal station van Wenen en genieten we van de kerstsfeer aldaar. We nemen het leven gewoon zoals het is, met alle voors en tegens, zonder moeilijk te doen. Zo easy, daar kan geen jet tegenop. Behalve dan als die nightjet of railjet heet.