Storyteller, presentator en schrijver

Column: Badr heeft het gevecht met zichzelf gewonnen

Het “gevecht van de eeuw” waar iedereen op zat te wachten, eindigde gisterenavond in een anticlimax. Badr Hari raakte geblesseerd en Rico mocht zijn titel als wereldkampioen behouden. We zagen een huilende Badr Hari, die gefrustreerd was vanwege zijn blessure. Rico troostte zijn rivaal op een sportieve manier en samen hadden ze broederlijk gesprek. Ook hij baalde als een stekker en gaf aan dat hij niet op deze manier wou winnen. Badr had het gevecht verloren, maar toch heeft hij winst geboekt op een ander vlak.

Dit gevecht was niet hetzelfde als het vorige gevecht. We leerden een andere kant van Badr Hari kennen, die de meeste mensen nog niet hadden gezien.

Badr Hari werd een lange tijd als een monster neergezet in de Vaderlandse pers. Natuurlijk hielp hij ze ook een wel beetje, maar toch werd er een ongebalanceerd beeld gecreëerd van een bloeddorstig persoon. Veel mensen in Nederland kregen daardoor een afkeer tegen Badr Hari.

Deze nationale afkeer leidde de vorige keer tot spanningen in de aanloop naar het gevecht toe. Het was de bad guy Badr tegen de good guy Rico. De “Marokkaan” tegen de “Hollander”.

Dat beeld is deze keer veranderd.
Voor het eerst zagen we een andere Badr Hari in interviews, de Videoland documentaire en in de ring. We zagen een vader die een zwak heeft voor zijn dochters en vooral een goed voorbeeld probeert te zijn. Een familieman, die zijn zus heeft verloren aan een verschrikkelijke ziekte. Een man die van zijn fouten heeft geleerd en verantwoordelijkheid neemt. Een sportieve bokser, die zijn tegenstander respecteert en zelfs omhelst.
Het leidde tot verbroedering.

We zagen geen bad boy, maar een grown man. We zagen een kwetsbare kant, die uniek is.

Badr Hari is gisteren geen wereldkampioen geworden, maar heeft iets belangrijkers gewonnen: namelijk sympathie. Hij heeft het gevecht met zichzelf gewonnen, en daar kan geen wereldtitel tegenop.