Slechte mensen

Sinds ik bij RADAR hoorde over de misstanden bij de belastingdienst met betrekking tot de kinderopvangtoeslag werd ik boos. En hoe meer ik er over zie, lees of hoor hoe bozer ik word.

Ik heb respect gekregen voor die man met dat knotje, die door de media gevonden lijkt als vertegenwoordiger van de gedupeerden en met zijn gezin, volkomen ten onrechte bijna helemaal ten gronde is gericht vanwege vermeend frauduleus gedag. Zelfs het jaar waarover hij geen toeslag had ontvangen moest hij terug betalen. Je reinste diefstal! En dat allemaal omdat hij heel misschien per ongeluk met een verkeerde, overigens door de overheid goedgekeurde, kinderopvangbureau in zee was gegaan. Respect, omdat hij zo netjes bleef voor de camera’s en daarom het probleem zo goed en beheerst onder woorden kon brengen. Ik zou dat, in zijn geval, nooit op opgebracht kunnen hebben.

Op 4 december zag ik in het achtuurjournaal een stuntelende staatssecretaris Snel, die gespeend van enige werkelijkheidszin de ouders op de publieke tribune aanraadde de belastingtelefoon te bellen. Onmiddellijk volgde een hatelijk lachsalvo van die tribune. Je voelde onmiddellijk: deze mensen zijn in een Kafkaiaanse geschiedenis beland.
Ik denk dat de wetgever en de hoge omes van de belastingdienst met het spijkerharde beleid, wat zij inzake de vermeende fraudes hebben gevoerd, serieus gemeend hebben de echte misbruikers aan de kaak te stellen. Maar zij zijn daar natuurlijk hopeloos in tekort geschoten; want de goeden onder de kwaden laten lijden. En niet zo’n klein beetje…

Voor mij zijn de echte boosdoeners van deze misère de uitvoerders van het beleid. De ambtenaartjes die er genoegen in leken te scheppen fraudeurs op te pakken maar daarbij stokdoof bleven voor klachten, vragen en smeekbedes van wanhopige ouders die gesommeerd werden de zogenaamd onterecht ontvangen toelagen, en zelfs het geld waar ze gewoon recht op hadden terug te betalen. Zij hebben willens en wetens doorgevoerd wat hun is opgedragen. Als willoze soldaten in oorlogstijd. En zij moeten geweten hebben wat zij aanrichtten. Althans, iets anders kan ik mij gewoon niet voorstellen. Het kunnen daar tenslotte niet alleen maar domme mensen zijn. En met zich verschuilen achter: “ik doe/deed wat me opgedragen word/werd”, komen zij wat mij betreft niet weg. Voor mij zijn dit gewoon slechte mensen. Als die ontslagen worden en daarmee hun baan en huis kwijtraken, dan zal ik daar geen traan om laten. Ik denk aan een hatelijk lachsalvo.