Rupsjes Nooitgenoeg

Mijn naam is Aarde en ik ben een kankerpatiënt.

Wanneer de eerste tumoren zijn gediagnosticeerd zou ik niet meer weten, maar de symptomen begonnen zo’n 200 jaar geleden. De kankercellen namen toe in explosieve aantallen en de strop trekt sindsdien elk jaar een beetje strakker.

Al dat nieuwe plastic in ons bloed, de monoculturen, uitroeiing, verzuring, verwarming, verwoestijning, stikkende oceanen, (nucleair) afval, diep weggestopt in mijn botten… ik kan er niet meer tegen. Jullie prijzen empathie, maar laten mij verbrand, verkracht en vergast achter.

Ik wou dat ik kon onderhandelen met de kanker. Dat ze één mogen zijn met mij. Dat er een goedaardig balans haalbaar is waar we allebei mee voort kunnen. Er zijn nu wel genoeg van jullie. Speel lief met de andere cellen nu ze er nog zijn.
Echter, de kanker is blind voor alles behalve economisch gewin. Reinigende lucht, voedende aarde en levenschenkend water zijn #overrated #notfinanciallyviable. Hoeveel van jullie groei heeft een doel, naast groeien?
De tumoren houden onderling wedstrijdjes over wie het grootste en meest geavanceerde kankergezwel van allemaal kan worden. Sommige individuele cellen zien in dat het spoor een keer ophoudt, maar hun stemmen komen niet boven de zoete klanken van de Almachtige Tumoren uit.

Voor lange tijd haatte ik de kanker, maar nu heb ik alleen maar medelijden met deze kortzichtige blobs. Ik wens dat ze wat meer gaven om de giftige, leeggeroofde woestijnen die ze hun kinderen achterlaten en minder om vergankelijke celebrity kankercellen. De ziekte lijkt chronisch, zonder kans op herstel. Ik zie op tegen chemotherapie, maar er zijn geen andere opties meer.

Deze zomer zijn er vele uitzaaiingen geconstateerd in mijn longen. Wanneer in de komende jaren alle bossen en het fytoplankton onherstelbaar vernietigd zijn, zit er niks anders op dan met z’n allen permanent aan de zuurstofflessen terwijl de rest afsterft. Help me, ik wil niet mijn tweelingzusje Venus achterna.

De pijn is ondragelijk. Geef me alsjeblieft het recht op euthanasie.

Ik smeek je, kanker, stop met mijn lijf te ruïneren, ik heb nog maar zo weinig te geven. Ruil wat geld en hebzucht om voor liefde en leven. Zonder een verandering van koers zijn we er binnenkort allebei niet meer.