Pain in the ass!

Toen je bijna een jaar geleden in mijn leven kwam was ik zonder enig oordeel. Ik heette je met open armen welkom en vond je in het begin wat onopvallend. Toch voelde ik vrij snel dat er iets vreemds met je aan de hand was. In eerste instantie merkte ik dat je nogal wat mensen om mij heen behoorlijk hard aanpakte. Ik zag dit van een afstandje aan en prees mezelf gelukkig dat ik geen problemen met je had. Maar slechts enkele maanden later ontpopte je je voor mij plots ook als een enorme pain in the ass. Sorry dat ik het zo zeg maar dan druk ik het nog voorzichtig uit.
Ik vond je ronduit vreselijk en zo ben je grotendeels gebleven. Af en toe hield je je even gedeisd maar dat duurde nooit lang en dan kwam je weer met een gemene streek. Ik kreeg een steeds grotere hekel aan je. Nee, jij en ik waren zeker geen vrienden.

Geen idee of je uiteindelijk wat met me goed wilde maken, maar recentelijk liet je je onverwachts van een heel andere kant zien. Nadat je me zowat met de grond gelijk gemaakt had en me niet verder onderuit kon halen, kwam er zowaar iets liefdevols in je naar boven. Ondanks dat ik op mijn hoede was voor je, heb je het toch voor elkaar gekregen om me weer te laten lachen en sterker nog, je hebt zelfs de zon weer voor me laten schijnen. Want al was de zomer nog zo warm, voor mij heb jij de zon maar één enkele keer laten schijnen en dat was nota bene na zonsondergang. Helaas bleek het niet meer dan een pesterij. Je maakte me blij met een dode mus om me de volgende dag weer keihard om mijn oren te slaan. Ik heb daarna geen zon meer gezien. Je moet haast spijt hebben gekregen van alles en wonder boven wonder heb je het voor elkaar gekregen dat ik je toch nog ben gaan waarderen de laatste tijd. Ik geloof zelfs dat we op een mooie manier uit elkaar zullen gaan. Ik zal je nooit, maar dan ook nooit meer vergeten en zal voor altijd een haat/liefde verhouding met je houden. Ik ben in ieder geval weer blij nu, ik lach weer, ik zie de zon weer schijnen, ook al regent het buiten en is het grijs en grauw…en dat allemaal nét voordat je vertrekt.
Je gevoel voor humor is wrang maar ik vergeef het je. Ik hoop dat velen ook op het laatste moment jouw goede kant hebben mogen zien want ik geloof echt dat wereldwijd enorm veel mensen jou als moeilijk ervaren hebben.

Dit zijn je laatste weekjes 2019 en mijn gevoel zegt me dat ik met je opvolger 2020 juist een prachtige tijd zal beleven dus ik kijk er naar uit. ‘Alvast vaarwel 2019 en tot nooit meer ziens!’