Oost west, thuis best

Ik keek uit het autoraam, het miezerde en was al donker. De stad Amsterdam licht van ver al op. "Ik wil hier niet blijven wonen, ik wil naar de stad" zei ik vroeger tegen mijn moeder toen ik klein was. "Jij liever dan ik" zei ze. We woonden in een dorp in het Noorden van Nederland, waar een koopzondag bijzonder is en gratis parkeren normaal. Toen ging ik verhuizen naar de stad Groningen, en dat beviel wel.

Ik kon niet geloven dat de bus om het kwartier reed. Ik was niks anders gewend dan een keer in het uur. Dus als je de bus of trein had gemist had je pech en mocht je een uur gaan wachten. Terug naar huis was geen optie, want tegen de tijd dat je thuis arriveerde mocht je weer vertrekken. Dus ik was helemaal overdonderd. De stad was bruisend, alles centraal maar het was het net niet. Ik zocht het groter op, so Amsterdam it is. Ik verlangde naar drukte, chaos en een 24/7 service. Alles moest sneller, drukker en binnen handbereik. Ik hield gelijk van Amsterdam. ‘The big city’ zoals mijn moeder altijd zei.

Ik rij rond in Amsterdam, kijk voor me uit en moet plots remmen. Ik zucht. De zoveelste file van vandaag. Ik hou van Amsterdam maar verlang weer terug naar het dorp. Ik mis nu de rust en ruimte (en mijn moeder). Oost west, thuis best.