Met je gat in een gat

Als student komt het vaak voor dat wanneer ik om acht over één ‘s nachts nog een hele schrijfopdracht te maken heb, met een World Trade Center aan schoolboeken op m’n bureau, dat ik me afvraag hoeveel geld ik zou moeten hebben voor een jazzband en een glitterdoodskist op mijn begrafenis als ik nu heel per ongeluk de batterijen uit m’n rekenmachine doorslik (€1.189 exclusief btw). Maar ja, die luxe hebben we niet allemaal, dus dan maar die onvoldoende accepteren. De studentenkerk uit Nijmegen nam deze millennialhumor net iets te letterlijk en heeft een graf gegraven waar studenten in mogen liggen om na te denken over het leven (persoonlijk vind ik de moeite om een graf te graven wel veel, aangezien ik hetzelfde doe als ik mezelf ‘s nachts in bed in slaap huil). De bedoeling is dat je stilstaat bij de invulling van je leven en het ontvluchten van de hectiek van het dagelijkse bestaan. De pastoor wil je laten nadenken over de dood, eindigheid en sterfelijkheid, wat we blijkbaar nog niet vaak genoeg doen. Een beetje luguber, maar misschien niet zo verkeerd. Als we allemaal eens in een graf gaan liggen en bedenken dat het leven kort is, dat we dan minder gaan geven om wat andere mensen vinden en zo de druk van de maatschappij kunnen verlichten (wat ook een mooie optie is, is om mensen letterlijk het graf in jagen om zo de maatschappij te verlichten, maar dat is verboden). Reflecteren over ons korte leventje lijkt een beetje zweverig, maar onszelf openstellen om te bespreken wat we van het leven kunnen maken heeft wel wat. In de bloei van mijn leven moet ik misschien ook wel verder kijken dan naar het tijdelijke genot van een platgedrukte, onnodige KitKat die ik onderin mijn schooltas tegenkom, maar naar wat ik belangrijker vind zoals mijn persoonlijke doelen of de mensen in mijn leven. Echter als ik mezelf voor zo’n openbaring in een modderig gat moet pleuren, dan luister ik nog liever naar m’n tante die klaagt over mijn zielige levenskeuzes terwijl ze haar derde man een nieuwe fles wijn laat openmaken. Grappig concept, maar nee bedankt. Als studentjes die ook met een hongerige blik naar hun rekenmachine batterijen kijken zich herrezen voelen nadat ze hebben liggen filosoferen over de dood, dan is dat dikke prima. Maar zo’n gat is enkel zo diep als je het zelf maken wil.