Krijg toch allemaal de…

Ja hoor, het is weer zo ver: ik hoor de motor draaien met manlief quasi geduldig achter het stuur, de kat draait klagelijk miauwend om mijn benen heen. En ik? Ik sta letterlijk met één been in mijn jaren ’30 kast koortsachtig tussen mijn hangers te graaien op zoek naar dat ene zwarte vestje. Want dat is natuurlijk opeens superhandig als ik een weekendje weg ga, zo’n basic exemplaar. Hoewel zo’n kleurig typje als ik ben het eerder saai zou noemen. Ik ben namelijk zo iemand die eerder voor vies groen gaat, naar hysterische neon tinten neigt, of voor een overdosis okergeel zwicht. Daar waar anderen gaan voor braaf donkerblauw, ingetogen grijs en beheerst donkerbruin, beken ik elke keer weer kleur. Als sinds jaar en dag vind ik ton sur ton iets voor sukkels en is de term matching NOT my middle name.Tot het moment van de waarheid komt. Het moment dat je je realiseert dat die bonte berg katoen, lycra en textiel een Robijn Color beertje nog van slag zou maken. Het moment dat je even heel slim combi’s wilt maken voor je compacte koffertje zodat meneer Ryanair je toeslag-vrij zijn zeer compacte vliegtuigje inlaat. Zelfs ik zie dan in dat het niet te doen is om slimme setjes te creëren waar ik een lang weekend mee vooruit zonder dat iemand denkt dat ik een vleesgeworden nachtmerrie ben van de Algemeen Beschaafde Medemens. Hoog tijd voor een aantal maatregelen. Dus hup! Die gekleurde bril af en nieuwe regels opstellen. Zwart op wit. Zonder franje. Nou, dan ben ik snel klaar. Want kleurloos shoppen is niks aan. Dan koop ik net zo lief niets. Het is een beetje als een eitje zonder zout, als cola zonder prik, als een man zonder… nou ja, verzin het maar. Saai dus! Met pijn en moeite heb ik een zwarte broek aangeschaft. Daar gaat elke dag een ander gekleurd truitje op. Net zo lang totdat ik de regenboog een paar keer heb gehad. Helaas zonder pot goud aan het einde. Hoewel ik moet zeggen dat het wel scheelt. Want die Sale hier, Black Friday daar en gratis verzending luizen je er wel elke keer weer in voor een paar eurootjes. Om over de ecologische footprint nog maar te zwijgen. 2500 litertjes water om een T-shirt te produceren is niet niks. Om over het ruim drievoudige voor een jeans nog maar te zwijgen Als ik dus een heel jaar de broekriem aanhaal en geen nieuwe kleding meer koop, dan kan daar CO2-wise gezien minstens een Ryanairtripje vanaf. Of twee. Naar een goedkoop Oost Europees land. Waar ze lekker veel okergeel dragen. Hoe bedoel je thuiskomen?