Kerst

Op Eerste Kerstdag zie je wel eens van die verdwaalde wielrenners. Van die mannen van een jaar of veertig. Mannen die, terwijl de rest van Nederland met houten prikkers in olijven loopt te hengelen, aan het fietsen zijn. Ieder jaar neem ik me weer voor om dat ook gewoon te gaan doen. Lekker bezig zijn in de buitenlucht, in plaats van op de bank zitten en geforceerd praten over carrières.

Ik weet zeker: als je een anonieme enquête zou houden onder Nederlanders, dan is de uitkomst dat het merendeel helemaal niets heeft met de kerstdagen. Waarom niet? Omdat het kapot is gemaakt door de commercie. Kerst is verworden tot een gigantisch drink- en vreetfestijn met een aanloop van minstens drie weken. Vroeger werd nog netjes gewacht tot de Sint weer op de boot zat, tegenwoordig hoor je half november al de eerste kerstmuziek. Op tv zie je dezer dagen louter commercials met witte tafelkleden en mensen die lachend in de keuken staan. Er heerst een taboe op overgewicht, behalve op 25 en 26 december. Dan kun je je ongegeneerd volproppen zonder dat iemand er raar van opkijkt. Meestal begint het al met een stevig ontbijt. Stolletje erbij, glaasje jus. Dat is allemaal nog tot daaraan toe. Maar dan, rond een uurtje of drie, terwijl je nauwelijks bent bijgekomen van de lunch, komen die schaaltjes op tafel. Schaaltjes met nootjes en weet ik allemaal wat. Plakjes worst, blokjes kaas. Opgerolde stukken ham. Je hebt geen honger, maar neemt toch wat. Anders staat het daar ook maar voor de sier. Intussen beginnen de eerste mensen voorzichtig aan de drank, waarmee ze groen licht geven aan de rest van de familie. Let maar ‘s op, de eerste twee drankjes zijn doorgaans braaf (cola’tje, ijsthee), maar dan komt de alcohol in beeld. Ook hier: teveel drinken wordt openlijk afgekeurd, behalve op die twee dagen in december. Dan kun je je met een gerust hart bezatten. Meestal het begint met wijn of bier, vaak eindigt het met whiskey of cognac.

Dan hebben we het nog niets eens gehad over het negengangenmenu, waardoor je je moeder de hele avond niet hebt gezien. De crème brûlée die je bijna uit je broek doet scheuren, de geïmproviseerde speech over gezondheid terwijl je je nog nooit zo ongezond hebt gevoeld.

Gezelligheid is fijn, familie is waardevol, maar het wordt echt tijd dat we met Kerst weer ‘s normaal gaan doen.