Het tassenvrouwtje

In de jaren ’70 heette het nog tienertoer: je kon dan als jongere een aantal dagen onbeperkt reizen in Nederland tegen een laag bedrag.

Zo toog mijn jongste broer Koen samen met zijn kornuit vanuit Noord-Brabant per trein door heel Nederland. Op één van hun reizen troffen ze onderweg een onbeheerde damestas aan. Ze troffen naast een zakdoekje, een flesje eau de cologne en een haarborstel ook een rijk gevulde portemonnee in de tas aan. Uit hun inspectie bleek dat de eigenares uit Amsterdam kwam.

Per post werd de tas opgestuurd naar de dame. Toen de postbode het pakket bij haar thuisbezorgde was ze zo blij als een kind. Spontaan omhelsde ze de verbouwereerde bezorger.

Het tassenvrouwtje belde mijn broer op om hem te bedanken. Koen moest beloven om samen met zijn vriend op de Overtoom bij haar langs te komen om ‘n beloning in ontvangst te nemen. De jongemannen togen kort daarna naar Mokum. Om ieder maar liefst 10 harde guldens in ontvangst te nemen van ’t o zo dankbare dametje.
Een paar weken later zou ik vanuit ons dorp Zevenbergschen Hoek naar Amsterdam trekken om daar te gaan studeren. Naarstig zocht ik naar een kamer. Met geen mogelijkheid wist ik er een te vinden. Toen kwam mijn broer met het idee om het tassenvrouwtje te benaderen. Ik trok de stoute schoenen aan en belde haar op. Ze bleek kamers te verhuren, maar deze waren allemaal bezet. Na enig overleg met haar vriend, kwam ze met het aanbod dat ik wel tijdelijk gebruik mocht maken van hun logeerkamer. Zolang ik niks anders wist te vinden. De gekweekte goodwill door de eerlijke vinders gaf daarbij de doorslag.

Dankbaar heb ik gebruikgemaakt van de door hun verleende gastvrijheid. Totdat ik na 3 maanden een andere kamer gevonden had elders in de stad.
Een saillant detail was nog dat ik op de Overtoom schuin boven een Chinees restaurant bleek te wonen. Al gauw wist ik me te herinneren dat, toen ik 14 jaar was, er met mijn oom Tom en een andere broer van me had gegeten.

We logeerden toen voor het eerst in Amsterdam bij onze oom die toen nog in Buitenveldert woonde. Hij nam ons mee naar dit, volgens hem, beste Chinese restaurant van de stad. Niet bevroedend dat ik 4 jaar later schuin boven dit restaurant zou komen te wonen. Dat alles door twee eerlijke vinders en een dankbaar tassenvrouwtje.