Gretha & Donald

Nu zelfs dyslectische Eskimo’s van André Rieu blijken te hebben gehoord – dixit de maestro himself, is de wereld af. Schloss Schönbrunn kan worden gesloopt; de empirische wereldorde die in de twintigste eeuw al een flinke klap kreeg, worden vervangen door een duodictatuur van Gretha Thunberg en Donald Trump. Ik heb daar nachtmerries over, Gretha die als Damien uit ‘The Omen’ piepkuikenkadavers voert aan The Donald.

Vanavond leest Thunberg in Madrid haar grote speech voor, de speech die alle zonden van de wereld moet wegwassen, na een zeil- en treintocht richting de woonstee van onze Goedheiligman, die slim genoeg even in de Nederlanden verblijft met zijn door stoom aangedreven congsie. Duizend volgelingen zullen haar seconderen op de kilometerslange Paseo de la Castellana, acteur Javier Bardem (‘No Country for Old Men’) zal haar gelijk geven.

Gelijk hebben is het vermeende grondrecht van de 21-ste eeuw, gelijk krijgen is nooit een grondrecht geweest, zelfs niet van lemmingen die op de afgrond afrennen, zelfs niet van dwingelanden als Thunberg en Trump, die meer gemeen hebben dan zij beiden durven denken. Ik denk liever aan de wilde paarden van de film ‘Thelma & Louise’: met z’n allen de afgrond in, maar dan in oogverblindende schoonheid.