Geen held zonder voorafgaande held

Het is 1969. Niet echt natuurlijk, ik neem jullie mee terug in de tijd. Bij 1969 denken sommigen aan Brian Adams. Ik denk aan Apollo 11. In 1969 landde Apollo 11 op de maan en wellicht weet je zelfs de namen; Niel Armstrong, Edwin Aldrin en Michael Collins. Collins cirkelde met het moederschip om de maan maar als hij niet voor retourtaxi had gespeeld dan zaten Armstrong en Aldrin nog steeds op de maan. Maar dan dood.

Elke helden-missie gaat niet zonder slag of stoot. Vele voorbereidingen zijn nodig en bij Apollo 11 is er toch een voorbereidende missie die eruit springt. Het zijn voor mij de helden van Apollo 10. Ik moet tot mijn schaamte zeggen dat ik hun namen ook niet kon noemen maar het gaat om Thomas Stafford, John Young en Eugene Cernan in de retourtaxi. Ik beloof je dat ik vanaf nu hun namen niet meer ga vergeten. En wat een helden waren dat zeg. Alleen niemand weet het. Is dat niet sneu? Ik vind van wel en daarom dit verhaal. Ik wil even een ster op hen laten schijnen in deze donkere dagen voor kerst.

Op 18 mei 1969 werden de motoren van hun gigantische Saturnus-V raket werden ontstoken. Met bulderend geweld vertrokken ze naar onze maan om bijna alles uit te voeren wat Apollo 11 ook moest gaan doen behalve de landing. Op een haartje na deden deze helden exact hetzelfde dan hun collega’s een paar weken later. Of je even 99% wilt uitvoeren maar niet de held wilt gaan worden. Nondeju. Hoe sterk moet je dan zijn. Of trouw. Of gek. Ik weet niet wat het is. Het fascineert me enorm.

Het was een dag of drie later dat Stafford en Young in de maanlander kropen. Op naar het maanoppervlak zou je zeggen. Even dat ding aan de grond zetten. Alles zit erop en eraan. Je bent er nou toch bijna. Eh, nou, beter van niet. In de maanlander, met de naam Snoopy, zat bewust te weinig brandstof zodat een terugkeer naar het moederschip, vanaf het maanoppervlak, niet mogelijk zou zijn. En deze helden wisten dat. Vooraf. Gelukkig.

Op een hoogte van slechts 14 kilometer hebben ze de afdaling afgebroken en zijn teruggekeerd naar hun moederschip, met de naam Charlie Brown. Dat ging helaas niet zonder problemen want hun maanlander kwam in een gevaarlijke tollende beweging en slechts door handmatig ingrijpen werd een crash op het maanoppervlak voorkomen. Waren ze toch bijna op de maan. Maar dan dood.

Ik maak een diepe buiging. Ik breng een eerbetoon. Ik neem mijn pet af en ik hoop jullie ook. Geen helden zonder voorbereiding. Geen helden zonder helden die hen vooraf gingen.