Dank je!

De huidige tijd vraagt veel van ouders en kinderen, de eisen zijn soms torenhoog en de tijd is te kort. Waar de moeders in de vorige eeuw nog klaar zaten met het kopje thee wanneer de kinderen uit school kwamen, gaan de kinderen tegenwoordig direct vanuit school door naar huiswerkbegeleiding, pianoles én voetbal. Sommige ouders hebben het daarnaast zo druk dat ze nog maar weinig tijd overhouden voor hun kinderen. Dat betekent dat ouders een goede invulling willen geven van de tijd die overblijft. Zorgt dit voor extra belonen als zoethoudertje? Of zitten de ouders in de huidige maatschappij nog steeds streng op de regels?

Volgens Marijke Bisschop, Pedagoge en gedragstherapeute, is onze huidige maatschappij een zogeheten ‘verwenmaatschappij’. Veel ouders belonen extra als compensatie voor de kleine hoeveelheid tijd die zij door kunnen brengen met hun kind. Er wordt voor hen naar de winkel gerend voor een barbie droomhuis en er wordt heen en weer gevlogen voor Disneyland Parijs, nog voordat ze ernaar verlangen.

‘Je weet dat je aan de verkeerde kant van verwennen zit wanneer je kind niet meer ’dank je’ zegt wanneer je hem iets geeft of iets voor hem doet (Bisschop, 2005).’

Jongeren groeien op met het gevoel dat ze buitengewoon speciaal zijn en hun mogelijkheden onbegrensd (Hp de tijd, 2014). Steeds meer jongeren verliezen echter hun intrinsieke motivatie in bijvoorbeeld hun werk, studie en liefde. Hoe komt dit? Doordat de kinderen tegenwoordig zoveel worden beloond?

Wanneer Max het bijvoorbeeld heerlijk vond om uit zichzelf te gaan tekenen , maar hij vervolgens beloond werd met een snoepje zal zijn oprechte interesse verloren gaan en zal hij gaan tekenen voor het snoepje.

Wanneer je dit uitvergroot naar een maatschappelijke dimensie, kan je stellen dat onder andere hierdoor de jongeren steeds opzoek zijn naar beloningen en hun oprechte interesse verliezen in hun opleiding, in hun werk en misschien zelfs in het algehele leven (depressies) wanneer ze de gewende beloning niet ontvangen door hun omgeving. Hoeveel mensen gaan tegenwoordig ten onder aan stress en eindigen in een burn-out? Heeft dit te maken met de huidige manier van opvoeden?