Als je nou niet springt, ben jij een homofiel

‘Flikker maar in de prullenbak!’, ‘Ey, vieze homo!’. Mensen gebruiken woorden als flikker, homo en gay als scheldwoord, vaak zijn ze er mee opgegroeid en gebruiken ze het onbewust. Het lijkt ingeburgerd in onze maatschappij, schelden met zulke woorden. Per schoolklas zijn gemiddeld twee personen homo, lesbienne of bi. Wat doen dit soort woorden met deze mensen?

Op mijn 24e verjaardag, 19 november 2019, kwam ik uit de kast. Een paar dagen daarvoor heb ik het mijn moeder verteld. Best laat, zou je kunnen zeggen. Weet ik het wel echt zeker? Gaat het misschien over? Je verwacht nare reacties, het past niet helemaal binnen je geloof of het geloof van je familie en vrienden of je accepteert jezelf niet. Voor sommige mensen is het erg moeilijk om uit de kast te komen. We zijn in Nederland goed op weg wat betreft emancipatie en homo-acceptatie, maar tegelijkertijd kennen we ook een Nashvilleverklaring, met daaronder handtekeningen van heel veel mensen, ook van Nederlanders en Europeanen. Natuurlijk hebben we in Nederland een vrijheid van meningsuiting, dat is een mooi onderdeel van onze democratie. Maar er zijn grenzen, het zou anderen niet mogen kwetsen.

Trouwens, wat is uit de kast komen precies? Volgens Wikipedia is het ‘een uitdrukking waarmee iemand ervoor kiest om openlijk voor de eigen geaardheid uit te komen. Het gaat hierbij om iemand die afwijkt van de heersende maatschappelijk norm’. Maar is het wel een keuze? En wat is dan precies de norm? Als je hetero bent vertel je dat toch ook niet aan je ouders, familie en vrienden? Waarom moeten homo’s nog uit de kast komen? Blijkbaar is het niet normaal en ben je anders. Graag zou ik artikel 1 van de grondwet onder de aandacht brengen:

‘’Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.’’

We mogen heel erg trots zijn dat we in Nederland leven, zullen we ons ook zo gedragen? Laten we de homo-emancipatie toejuichen. Op straat, in de muziek, in het onderwijs. Overal. Zodat iedereen overal zichzelf kan, mag en durft te zijn.