Wij staan er alleen voor

Ik geef Engels op de middelbare school.
Als ik eerlijk ben wilde ik geen docent worden. Ik heb Engels gestudeerd aan de universiteit. Toen ik die beslissing maakte kreeg ik vaak de vraag of ik van plan was om docent te worden. Hierop antwoordde ik altijd verbolgen: NEE. Maar ja, na korte carrières als journalist en vertaler moest ik wel iets anders vinden. Dus dan maar de docentenopleiding. Wederom op de universiteit. Binnen een jaar zou ik leren om geheel zelfstandig les te geven, orde te houden, pedagogisch begeleiden, etc.
Daar stond ik dan op een maandagochtend in september, 31 H4 leerlingen voor mijn neus. Ik was 26, had twee universitaire masters afgerond, en mocht aan de slag. Ik was voorbereid. Ik zou ze iets over mijzelf vertellen, ik had kennismakingsspelletjes bedacht (in het Engels – kon ik gelijk zien hoe goed zij de taal spraken), en zou afsluiten met een schrijfopdracht (kon ik gelijk zien hoe goed zij Engels konden schrijven). Daar stond ik dan. Helemaal alleen. Weinig andere banen verwachten van je dat je van begin af aan zoveel verantwoordelijkheid op je neemt.
Elke docent wil het beste voor zijn leerling. Een ruwe schatting vertelt mij dat ik, over mijn acht jaar als docent, aan meer dan 1500 leerlingen les heb gegeven. Als docent heb ik er voor gezorgd dat zij over zijn gegaan of hun eindexamen hebben gehaald. Als mentor heb ik er voor gezorgd dat zij de beste studiekeuze hebben gemaakt of zich hebben ontwikkeld als persoon. Als begeleider heb ik hun meegenomen op reis en laten zien dat de wereld meer te beiden heeft. Dit alles doe ik niet alleen. Dit doe ik samen met collega’s, sociale instanties, zorgteams, onderwijs ondersteunend personeel, en ook ouders.
Maar toch. Elk jaar voel ik een beetje meer alleen. Elk jaar zijn er minder onderwijs ondersteunend personeel. Elk jaar zijn er minder plekken bij sociale instanties. Elk jaar zie ik collega’s vertrekken omdat zij het niet meer kunnen of willen. Elk jaar voel ik mij een beetje meer alleen voor de klas. Elk jaar weer.
Ik beloof aan elke klas, aan elke leerling, dat ik mijn best doe om hun les te geven. Ik verwacht dat zij hun best doen, dus dat moet ik ook. Ik ben niet de enige die dit doet. Maar het wordt het moeilijker voor mijn collega’s en ik om die belofte te maken.
De afgelopen tijd wordt er veel beloofd aan mij als docent. Ik doe mijn best om een belofte waar te maken. Het zou fijn zijn als andere mensen dat ook deden.