Weduwnaar

Dat was hij weer, boodschappen doen bij Dirk. Hij stond in de zelfde rij met afrekenen, een weduwnaar zo te zien. Pinnen is niet aan hem besteed dus de portemonnee kwam uit de kontzak want daar hoort een portemonnee.
De beurs ging van de knip en daar kwamen de briefjes, hij nam de tijd. De rij ging al op het andere been maar hij merkte het niet op. Zijn generatie betaald graag precies gepast dus zijn vingers rijfden door het kleingeld.
Hij lachte naar de kassameisje maar zij zat nog in haar standaardpraatje. ‘U mag ook pinnen’
probeerde ze nog maar hij hoorde haar niet.
’Kijk es aan’ zei hij meteen trotse blik en gaf haar het kleingeld.
Waarschijnlijk was dit een belangrijk moment voor hem, even dit contact met de buitenwereld.
Geen internet, geen YouTube kanaal of Facebook en niets te appen, dit was zijn praatmomentje. De caissière was al met de volgende klant bezig, hij bedankte haar nog en ze knikte.
Daar moet hij het weer meedoen vandaag.