Ouders, staakt!

Steeds meer kinderen zijn het slachtoffer van falend onderwijs- en zorgbeleid. Kinderen zijn de dupe van te grote klassen, te grote werkdruk bij leraren en falende zorg voor kinderen die extra aandacht behoeven. In de jeugdzorg zijn kinderen met problemen inmiddels vaak onderdeel van een wanstaltig spelletje balletje-balletje en krijgen niet de zorg die ze verdienen. Na alle protesten van leraren en jeugdhulpverleners, rijst de vraag: waar zijn de ouders?

Te grote klassen zijn schadelijk voor de kwaliteit van onderwijs. Mede daardoor schieten huiswerkinstituten en particuliere scholen als paddenstoelen uit de grond en wordt kwalitatief goed onderwijs gekoppeld aan een gevulde portemonnee. Bijna ongemerkt belanden we in een situatie waarin de financieel-economische tweedeling in de samenleving zich ook in het onderwijssysteem aftekent. Zo worden de verschillen in kansen voor kinderen groter in plaats van kleiner.

Kinderen die extra zorg en aandacht nodig hebben krijgen die vaak onvoldoende in het regulier onderwijs. In het ergste geval belanden ze (tijdelijk) thuis op de bank. Structurele hervormingen zijn nodig wanneer we willen dat deze kinderen in het reguliere onderwijs een plek vinden waar ze goed begeleid worden.

Stress en burnout treffen niet alleen leraren, maar ook kinderen. Leraren zijn vaak zo loyaal dat een groot deel óver de grenzen van hun eigen kunnen gaat en uitvalt met burnoutklachten. Uiteindelijk zijn kinderen daarvan uiteraard de dupe. Zij worden aan hun lot overgelaten of krijgen op z’n best te maken met ‘leraren’ die weliswaar enorm gemotiveerd zijn, maar tegelijk onbevoegd.

Kinderen die suïcidaal zijn krijgen niet op tijd hulp. Kinderrechters verwijzen kinderen naar gesloten instellingen omdat goede zorg daarbuiten niet beschikbaar is. Kinderen die uiteindelijk wél zorg ontvangen, doorlopen een ‘zorgcarrière’ van voortdurende verwijzing en worden niet optimaal geholpen. Ouders vervallen uit pure frustratie in onacceptabel gedrag waardoor jeugdhulpverleners steeds vaker geconfronteerd worden met agressie en bedreigingen. Het loopt gierend uit te klauw.

Het belang van het kind moet het vertrekpunt zijn in gesprekken over hervormingen, beleid en geld. Na leraren en jeugdhulpverleners is het nu tijd dat ouders zélf in Den Haag opkomen voor het belang van hun kinderen. Het is tijd dat ook zij de hervormingen eisen die nodig zijn voor een optimaal toekomstperspectief voor hun kinderen én de samenleving.