Levenslange vakantie

Daar sta je dan op het station te bedenken hoe schrijf ik een column over drugsdealers op een festival? Ja dat is een goede vraag. Al discussiërend met een klasgenoot hoor ik opeens iemand zeggen levenslange vakantie. Levenslange vakantie ja dat is wel een pakkende titel. Dank u wel mevrouw voor uw inbreng.
Maar waarom nu eigenlijk ‘levenslange vakantie’ Nou kijk als je drugs aan het dealen bent zit je fout en als je dan betrapt wordt als Nederlander, met zijn tweeën, in Hongarije, op een festival dan is er iets niet helemaal goed gegaan. In Hongarije is het zo volgens het strafrecht dat je dan levenslang krijgt. Levenslang pff ik zou er niet aan moeten denken. Stel je voor in een onbekend land, in de gevangenis en zonder familie. Ik zou gillend gek worden. Ik zou dan veel liever op een onbewoond eiland zitten. dan kun je als drugsdealer ook geen drugs dealen.
Maar waarom nu toch die levenslange vakantie. Natuurlijk is dit wat te overdreven verwoord en dat is nu ook precies wat ik vind van de straf. Natuurlijk moet je mensen laten beseffen dat ze fout zitten, maar om ze nu gelijk levenslang te geven in een land die je niet eens kent daar heb ik zo mijn twijfels over.
al lezend ben ik tot een conclusie gekomen van wat ik voor straf zou geven als ik de rechter zou zijn. Ten eerste zou ik die mensen terug sturen naar hun eigen land, met een verbod op mijn land. Ten tweede had ik de Nederlandse rechtbank ingelicht over dit voorval en de rechtszaak daar voortgezet.
Wat er ook had kunnen gebeuren is de personen in het land houden waar het gebeurd was, maar dan een mildere straf geven. Laat ze maar even een paar maanden vast zitten, zodat ze kunnen nadenken over wat ze hebben gedaan. Dus wat zijn de gevaren, waarom doe je dit, enzovoort. En dan had ik ze weer terug voor de rechter laten komen om te kijken: hebben ze iets geleerd van dit alles.
Maar terugkijkend op deze gebeurtenis. Begin niet aan de drugs zowel niet dealen als zelf gebruiken, want je bent tenslotte gezellig genoeg zonder.
Geschreven door: Michelle Swaneveld