Intergalactische beunhazerij

De Aarde is vast geboren op een donderdag. In augustus. Een hele warme donderdag in augustus.
Dat lijkt me nou zo’n ontzettend Aardse dag. Het moet wel augustus zijn, want het was ontzettend warm toen. Vanwege al die vulkanische ontstaningen en opdrogende aardkorsten enzo. Die heb je meestal bij scheppingen, da’s gebruikelijk.

Dientengevolge moet de Aarde van sterrenbeeld een leeuw of maagd wezen.
Ik houd me daar niet zo mee bezig, sterrenbeelden, dus het karakter van de aarde zou ik niet kunnen omschrijven. Maar het lijkt me een goede zaak voor het welzijn van de natuur als ik voortaan iedere week op het grasveld-met-veel-struiken achter ons huis ga zitten om de Aarde haar horoscoop voor te lezen. Daar zit een boel natuur, meer dan gemiddeld op andere plekken. Misschien intereseert ze zich daarvoor. In ieder geval zal de aandacht haar goed doen. Een blije Aarde, daar heeft iedereen wat aan.

Ik hoop alleen maar, dat Nederland niet op de kont van de Aarde ligt. Niemand weet dat hé, waar haar gezicht zit. Het zou wel superstom zijn als ik horoscopen voorlees aan iemands kont.
Misschien is haar kont wel op een heel andere dag geschapen dan de voorkant, want het project Aarde moet toch wel minstens een paar miljoen maanden geduurd hebben.
Dan was ze pas af in Januari. Ik herinner me iets met miljoenen-jaren-durende koude ijsschotsen en glazuur-tijdperken.

De Aarde zal vergaan op een zaterdag. Zaterdag, dat lijkt me nou echt zo’n Aarde-vergaan-dag.
De Grote Schepper van Universa en Werelden gooit er op zaterdag vast extra veel Armageddons tegenaan, zoiets als dat ik op zaterdag alle was én de badkamer én alle boodschappen doe. Meteen groots aanpakken, die to-do-list, ben je er in één keer vanaf.

Als ik horoscopen ga voorlezen moet ik wel vragen of al die hondeigenaren hun hond ergens anders laten schijten. Ik ga niet in de schijt zitten. Het zou toch een slechte zaak zijn als de Aarde haar horoscopen niet hoort omdat iemands hond ergens gescheten heeft. En als ik er toch zit, laat ik de rest van de krant ook maar doen. Maar alleen de blije stukjes, over teruggevonden mensen en de Nobelprijs enzo. Gezonken olietankers, kernbommen en burgeroorlogen, die sla ik over, daar wordt ze verdrietig van. Aardbevingen en tsunami’s dan weer wel. Als ze hoort wat voor schade ze heeft aangericht met beven, beeft ze vast een stuk minder.
Hoop ik.