Ik hou van de seizoenen

Lente
De tijd van stilstaan was voorbij. De stilheid van de winter was voorbij. Geluid dat volledig gedempt in stilte ligt te wachten in het bos. Het zweeft net boven de donsdeken van een laag pas gevallen sneeuw. Het weer was weer aan het bewegen en daar houdt ze van. Ze spreekt over de seizoenen en het weer. Overgangsmaanden. Van de serene stilte van de winter. Rijp op het gras. Twee graden onder nul. Strakblauwe lucht. Windstil. En dan komt die overgang. Soms heel onverwacht. Op het weerbericht niets van gehoord. Windkracht zeven. Motregen. Soms overdag nog onder het vriespunt. Soms elf graden boven nul. Je weet het nooit zeker van tevoren. Het voorjaar wil wel maar het lukt nog niet.

Zomer
Ze komt aangelopen met blote voeten op het gras. Dat het warm is. Dat ze dat niet verwacht had. Kleine verrassing speciaal voor haar. Klein steekje zon en je hoeft geen handschoenen meer. Geen bontkraag. Ze zit onder de appelboom en geniet. De zon streelt in stilte haar gezicht en spreekt daarbij geen woord. De warme lucht trilt maar is an sich niet in beweging. De appelboom fluistert haar toe dat de herfst spoedig komt. Neem nog gauw een appel nu het nog kan.

Herfst
Ze kan je slecht verstaan want de wind suist rond haar oren. Met bruut geweld duwt hij warmte-fronten weg, verstopt de zon achter een wolkendek en rukt bladeren van de bomen. Alles is in beweging en zelfs de thermometer staat niet stil. Hij maakt duikelingen naar beneden en lacht ons een beetje uit. Ze wil opstaan om een sjaal te gaan halen maar besluit nog even te genieten van het bijna fysieke strelen van die wind. Het is goed zo. Na verandering komt weer stilte.

Winter
Als haar blik al bevroren is dan is het met een glimlach om de lippen. De ijskoningin rolt onverstoorbaar haar tapijt uit. Het is geen rode loper, niet oranje als een bladerdek in de afgelopen herfst. Nee. Zij houdt van pure maagdelijkheid en onze vrouwe aanvaardt het in dankbaarheid. Iets met pieken en dalen. Maar ook met stilstaan en bewegen. Niets natuurlijker dan dat. En ondanks dat de serene stilte van het witte sneeuwdek haar goed doet, verlangt ze nu alweer naar de lente.